Սյամոյի հիմնավորումը բացարձակապես չի համոզում: Օրինակ՝ հարց է առաջանում՝ իսկ գուցե Սյամոյի՝ խաղաղության, թուրքերի հետ համատեղ կյանքի մասին քարոզի իրական պատճառը հենց նրա գործակալ լինե՞լն է, այլ ոչ թե ունեցած համոզմուքնե՞րը: Իսկապես, եթե Սյամոն խոսում ու քարոզում էր խոշոր հաշվով այն, ինչ որ բխում էր Բաքվի շահերից, ապա ինչո՞ւ պետք է Բաքուն նրան բանտեր, բանտեր, որ ի՞նչ աներ: Դրա փոխարեն Սյամոյին գործուղել են Հայաստան, որ հիմա էլ այստեղ խոսի թուքերի հետ խաղաղ կյանքի «առավելություների» մասին, Զանգեզուրի միջանցք պրոպագանդի ու մտքում սեփական օգուտները հաշվի՝ միջանցքի բացման շնորհիվ ստացվելիք: Ասել կուզի՝ Սյամոյին բացահայտում է ոչ միայն այն, որ նա ազատութան մեջ է՝ ի տարբերություն Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարության, այլև հատկապես այն, թե ինչ էր նա քարոզում Արցախում և հիմա՝Հայաստանում:
Սյամոյի՝ թուքերի հետ համակեցության մասին քարոզի բուն նպատակն է եղել Ադրբեջանին պարզերես անելը, որ ոմանց թվա, թե Բաքուն իբր բարի ու հյուրընկալ է, իսկ հայերը՝ այնքան թարախ, որ չեն սեղմել Իլհամի մարդասեր ձեռքը՝ ինքնակամ կերպով լքելով սեփական հայրենիքը: Է՛, եթե ինքնակամ է, է՛լ ի՞նչ էթնիկ զտում:
Նյութի աղբյուր՝ https://t.me/armeniainfo11/2795
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել