Սյամոն հայտարարել է, թե ինքն այնքան բաց է, որ պատրաստ է հասարակության «լյուբոյ» հարցի պատասխանել:
Հետաքրքիր է, իսկ որտեղի՞ց է բխում Սյամոյի նման ինքնավստահությունը: Աշխարհում չի գտնվի մի մարդ, որը կկարողանա «լյուբոյ» հարցի պատասխանել, եթե նույիսկ այդ մարդն ասենք Էյնշտեյնն է: Սյամոն չի կարող անգամ իր անձին առնչվող մութ հարցերի պատասխանը տալ, է՛լ ինչո՞ւ է անիմաստ տեղը գլուխ գովում: Չէ՞ որ մանիպուլյացիան չի կարող համարվել որևէ հարցի պատասխան, իսկ Սյամոյի դեպքում այն ավելի շուտ նման է պատանեկան ձեռնաշարժության:
Սյամոն քաղաքական դաշտում հենց ձեռնաշարժությաբ էլ զբաղված է՝ սկսած դեռևս 90-ականներից: 90-ականների մրցարշավը տեսանք, թե ինչով ավարտվեց, իսկ ներկայիս փուլն ավարտվելու է Սյամոյի համար շատ վատ հետևանքներով՝ չնայած թուրքերը նրան կարծես լրիվ այլ բան են խոստացել՝Հայաստան գործուղելով:
Սյամոյից ոչ ոք պատասխան չի էլ ակնկալում, քանի որ նա այն ֆիգուրը չէ, որի պատասխաններից ինչ-որ բան կարող է կախված լինել այս երկրում: Նա լուսանցքաին կերպար է, ուղղակի մեկ-մեկ ինքն իրեն մեջտղ է գցում՝ ինքնասփոփվելու, ինքն իր աչքում կաևոր համարվելու:
