Հարցին՝ ի՞նչ է տեղի ունեցել Արցախի հետ, կրկին լույս ընկած Սյամոն պատասխանել է՝ ասելով, թե Արցախում տեղի ղեկավարությունը տասնամյակներ ի վեր զբաղվել է թալանով՝ չհավատալով, որ կարող է լինել պատերազմ: Միաժամանակ նա հենց արցախյան ռազմաքաղաքական ղեկավարությանն է մեղադրել 44-օրյայում հայկական կողմի կրած պարտության համար:

Աննային արցախյան բունկերներում «շոռած» Սյամոն նմանատիպ հայտարարություններով իրականում ոչ միայն ինքն իրեն է փորձում բարձրացնել, այլև արդարարցնել այն փաստը, որ արցախյան ռազմաքաղաքական ղեկավարությունն այժմ Բավքի բանտերում է հայտնվել: Վարկաբեկելով այդ մարդկան՝ Սյամոն գործնականում արդարացնում է Իլհամի արարքը՝ այն ոչ ակնհայտ կերպով հռչակելով՝ արդարութան հաղթանակ: Տրամաբանությունը պարզ է. եթե արցախյան ռազմաքաղաքական ղեկավարոթյան պատճառով թալանվել է Արցախը, 44-օրյայում էլ մենք պարտություն ենք կրել, ուրեմն նրանց՝ Բաքվում գերու կարգավիճակով հայտնվելը պետք է արդարության հաղթանակ համարել՝ իրականացված Իլհամի ձեռամբ: Փաստացի հասարակության աչքում Սյամոն հերոսացնում է Իլհամին, իսկ հակահերոս հռչակում հայ ղեկավարներին: Նման կերպ Սյամոն նաև Նիկոլի «թելն է թելում»՝ նրան հեռավար շողոքորթելով ու նրա մեղքն անմեղ մարդկանց վրա բարդելով:

Փատորեն՝ Սյամոն դեռ հույս ունի, որ Նիկոլն իրեն չի անտեսի ու մի թուլափայ էլ իրեն կշպրտի՝ 2026-ին վերարտադրվելով:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել