Հույս ունե՞ս, որ մի քանի օր էլ կանցնի ու ամեն ինչ կմոռացվի՞: Չհուսաս, 1600 տարուց ավել է անցել, բայց մենք չենք մոռացել մերուժան արծրունուն, անիծում ենք նրա ծնունդն ու ապրած ամեն օրը, մտովի թքում նրա գերեզմանին: Չկասկածես, քեզ համար էլ մի Սմբատ Բագրատունի կգտնվի...
Ազգադավ, ո՞նց համարձակվեցիր հանձնել Շուշին, ուր ազգիս Սպարապետն է նստարանին նստած...
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել