Արցախում սադրանքները կանխելու համար անհրաժեշտ է համալիր միջոցառումներ իրականացնել։
Դրանցից առաջնայինը՝ Ստեփանակերտ-Շուշի-Բերձոր ճանապարհահատվածն է, իսկ ավելի կոնկրետ Շուշի քաղաքի երկու մուտքերում ադրբեջանցիների առկայությունը։
Այդ շրջանում տեղակայված ադրբեջանցիների համազգեստից պարզ երևում է, որ առաջնագծի այդ հատվածում ծառայություն են իրականացնում Ադրբեջանի ներքին զորքերը։
Հենց միայն այն հանգամանքը, որ ռուսական խաղաղապահ բլոկպոստերի հարակից հատվածում՝ 3-4 մետրի վրա զինված ադրբեջանցիներ են կանգնած՝ ինքնին մեծացնում է սադրանքների ռիսկը։
Սադրանք ասվածը միայն հրազենի կամ մեկ այլ զինատեսակի կիրառությունը չէ։ Պահվածք, ժեստեր, հնչող ռեպլիկներ և այլն։
Ինչպես այդ, այնպես էլ առաջնագծի մյուս ուղղություններում զորքեր հետ քաշելու մեծ խնդիր կա՝ պայմանական ասած, սահմանի ապառազմականացման։
Եթե այս հարցը չի լուծվում, ապա քննադատող, զգուշացնող, կոչ անող հայտարարությունները տարբեր միջադեպերի դեպքում որևէ խնդիր չեն լուծելու, իսկ գրանցվող դեպքերը տարբեր հաճախականությամբ կրկնվելու են։
Առաջնագծում դեմ-դիմաց շարունակում են կանգնած մնալ իրար թշնամի համարող երկրների զինված ուժերը, իսկ միջդիրքային տարածությունը շատ ուղղություններում մի քանի տասնյակ մետր է։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել