«Մեծ հիասթափության» մոդելավորումը երեկվա դասընթացի ժամանակ, երբ Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը, անդրադառնալով իր բնութագրմամբ իշխանությունների քաղաքականությունից հիասթափվածներին, հայտարարեց, որ Հայաստանի ներկայիս իշխանություններից հիասթափված են և՛ արևմտամետները, և՛ ռուսամետները։ Այսինքն՝ Փաշինյանը փորձեց իր իշխանությունը հասարակությանը մատուցել որպես բոլոր բևեռներից անկախ իշխանություն, որն իրականում, ցավոք, ֆանտաստիկա է։
2018 թ․-ի գարնանը Հայաստանում տեղի ունեցած իրադարձությունների արդյունքում իշխանության եկան բացահայտ հակառուսական կողմնորոշում ունեցող գործիչներ, սակայն շատ կարճ ժամանակ անց գոնե բացահայտ ուրացան Արևմուտքին, որից հիմնականում ակնկալում էին մեծ գումարներ ստանալ, ինչպես ժամանակին ստացան Վրաստանը և Ուկրաինան։ Սակայն Փաշինյանը շատ լավ գիտի, որ միանգամից հակառուսական վեկտորի ընտրությունն աղետալի հետևանքներ էր ունենալու և՛ իր իշխանության, և՛ Հայաստանի համար։ Սակայն Արևմուտքը Փաշինյանի վարքագիծը մերժեց. Վաշինգտոնը և Բրյուսելը պատրաստ են լավ վճարել կոնկրետ քայլերի, օրինակ՝ ռուսական 102-րդ ռազմաբազայի՝ Հայաստանից դուրս բերման դիմաց, այլ ոչ թե Փաշինյանի խոստումներին հավատալ։ Իշխանության գալով` Փաշինյանը կտրուկ փոխեց իր հակառուսական հռետորաբանությունը, որին Մոսկվայում այնքան էլ չեն հավատում` հաշվի առնելով Փաշինյանի և նրա մերձավոր շրջապատի ոչ վաղ հակառուսական անցյալը։
Նախ՝ բոլորը գիտեն, որ մինչև վարչապետ դառնալը Նիկոլ Փաշինյանը համարվել է ամենահակառուսական կողմնորոշում ունեցող քաղաքական գործիչներից մեկը Հայաստանում, որն արտացոլվել է նաև իր ընտանիքին պատկանող լրատվամիջոցների նյութերի բովանդակության մեջ։ Բոլորին է հայտնի, որ նա կտրականապես դեմ է եղել, որ Հայաստանը դառնա ՀԱՊԿ և ԵԱՏՄ անդամ ու մշտապես քննադատել է նախորդ իշխանություններին այս կառույցներին անդամակցելու համար։ Իսկ 2016 թ․-ի Ապրիլյան պատերազմից հետո բացահայտ մեղադրել է պաշտոնական Մոսկվային, որ Բաքուն վերջինիս հետ համաձայնեցրել է Արցախի վրա հարձակումը։
Նիկոլ Փաշինյանի պրիմիտիվ դատողությամբ Մոսկվայում դա մոռացել են։ Մոսկվայում շատ լավ գիտեն, որ Հայաստանի ղեկավարության վերնախավի բազմաթիվ անդամներ՝ ԱԺ նախագահ Արարատ Միրզոյանը, ԱԽՔ քարտուղար Արմեն Գրիգորյանը, ԿԳՄՍ նախարար Արայիկ Հարությունյանը և նրա խորհրդականը, Բարձր տեխնոլոգիաների արդյունաբերության նախարար Հակոբ Արշակյանը, Արագածոտնի մարզպետ Դավիթ Գևոգյանը, ԱԺ փոխխոսնակ Լենա Նազարյանը և նրա ամուսինը՝ Նարեկ Բաբայանն ու իշխանության մեջ շատ-շատերը ժամանակին աչքի են ընկել իրենց հակառուսական և հակապուտինյան դիրքորոշումով։ Մոսկվայում նաև շատ լավ տեսնում են, թե հակառուսական կողմնորոշում ունեցող քաղաքագետ-վերլուծաբան-համացանցային ակտիվիստներն ինչպես են ջանադրաբար պաշտպանում Փաշինյանի իշխանությունը՝ միևնույն ժամանակ չհրաժարվելով հակառուսական հռետորաբանությունից։
Փաշինյանի բոլոր փորձերն՝ ապացուցելու, որ նրա իշխանությունը ո՛չ արևմտամետ է, ո՛չ ռուսամետ, տապալվելու են, քանի որ վերը նշված մարդկանց առկայությունն իշխանության վերին էշելոններում ապացուցում է, որ իր իշխանությունն արևմտամետ է, բայց, արտաքին քաղաքական իրողություններից դուրս գալով, այս պահին քողարկում է իր արևմտամետությունը։
Հ.Գ. Դիտելով տեսանյութը` որոշ չափով պատկերացումներ կստանաք, թե ժամանակ առաջ Փաշինյանի մերձավոր շրջապատն իրականում ինչ արտաքին քաղաքական կողմնորոշում ուներ։
