Մի քանի օր անց՝ պատերազմի առաջին օրերին, հեռախոսով խոսեցի Լուկաշենկոյի հետ, նա ներողություն խնդրեց։ «Դա ես չեմ, հրթիռներ են արձակվել իմ տարածքից, և Պուտինն է արձակել դրանք»: Սրանք նրա խոսքերն են, ես վկաներ ունեմ։ Նա ինձ ասաց. «Հավատա ինձ, Վոլոդյա, դա ես չեմ: Ես դա չեմ վերահսկում, դա պարզապես հրթիռներ են, դա Պուտինն է…»։
Ես նրան ասացի, որ նա նույն մարդասպանն է։ Եվ նա ինձ ասաց. «Հասկացիր, դու չես կարող կռվել ռուսների հետ»: Ես նրան ասացի. «Մենք երբեք չենք կռվել։ Հրթիռները ձեր հողից են եկել, Բելառուսից, ինչպե՞ս եք թույլ տվել»։ Նա ասում է. «Դե, լավ, պատասխանիր»: Ես դեռ հիշում եմ, նա ինձ ասում է. «Խփի՛ր նավթավերամշակման գործարան, գիտես, թե դա ինչքան է ինձ համար»... Մոզիր գործարանին։ Ես նրան ասում եմ. «Ի՞նչ ես խոսում։ Ի՞նչ պատասխանը»։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
