Խանումյան Հայկոն լրագրողներին մեղադրել է Սյամոյի անվան հետ խաղալու, վարկանիշը նվազեցնելու համար՝ հայտարարելով, թե գործ ունենք տեղեկատվական աղբի հետ:
Բայց արդյոք լրագորղները կամ մյուսներն օբյեկիվորեն կարո՞ղ են ունենալ խնդիր՝ Սյամոյին անվանարկելու՝ հաշվի առնելով Սյամոյի չունեցած վարկը: Անվանարկում են անուն ունեցողներին, հասարակական-քաղաքական կյանքում ինչ-որ կշիռ ունեցողներին, բայց Սյամոյի՞ն: Ախր Սյամոյի ի՞նչը վարկաբեկես, եթե այդ մարդը տեղով մեկ խայտառակություն է: Սյամոյին վարկաբեկում են իր իսկ գործերը, իր իսկ բարոյական նկարագիրը: Օրինակ՝ միայն հայտնի ձայնագրությունը՝ Սյամոյի ու անհայտ կնոջ միջև կայացած խոսակցության, որտեղ Սյամոն տնքալով վիրտ է անում նրա հետ՝ զբաղվելով ձեռնաշարժությամբ, բավական է, որ Սյամոյի հետքն էլ չմնա մարդկանց հիշողության մեջ: Լրագրողները կարող են ընդամենը հիշեցնել Սյամոյի կյանքի վերջին տարիները կամ թեկուզ շատ ավելի վաղ անցյալից դրվագներ, որոնք բավական կլինեն՝ օգնելու մարդկանց հետևություններ անել:
Սյամոն ինքն է իրեն ի սկզբանե վարկաբեկել, երբ որոշել է մաս կազմել Արցախի կործանման դավադիր մի ծրագրի, որի պատճառով այսօր Հայաստանը կանգնել է չգոյության երզրին:
