Tert.amLife-ը գրում է
«Երևանի սրճարաններից մեկում նստած էի, ինձ զանգահարեց Գրիգոր Դանիելյանը, աղմուկ ու իրարանցում էր, չէի լսում, ասացի՝ մեկ րոպե ու վազեցի, մտա զուգարան, որ կարողանամ լսել: Ասաց, որ առաջարկում է նկարահանվել «Դեպի ճամբար» գեղարվեստական ֆիլմում: Սա առաջին գեղարվեստական ֆիլմն է, որտեղ պիտի նկարվեմ, և, երբ առաջարկը ընկերներիս կողմից է՝ Գրիգորի, Գարիկի ու մեր սիրելի ռեժիսոր Կարեն Ամյանի, պատասխանատվությունն ավելի մեծ էր: Հիշում եմ, որ սրճարանի անկյունում նստած, սկսեցի բարձր գոռալ, շատ ուրախացա, գոռում էի ու մոռացել էի, որ հանրային վայրում եմ նստած»,-Tert.am Life-ի հետ զրույցում պատմեց դերասանուհի Մարիամ Ալեքսանյանը:
Կերպարի մասին խոսելիս՝ Մարիամը նշեց, որ իր հետ բացարձակ կապ չունեցող կերպար է: «Ես միշտ մարմնավորել եմ ուղղակի աղջնակի, կամակոր կամ մունաթով, երբեմն՝ դրամատիկ: Սա ավելի լուրջ, հավասարակշռված կերպար է: Շատ բարդ չի տրվում կերպարը, քանի որ ես իմ ներսում մի քիչ խիստ անձնավորություն եմ ընկերներիս ու իմ նկատմամբ, իսկ այս կերպարին հենց լրջություն ու խստություն էր պետք: Ես ընկեր Տաթևն եմ «Դեպի ճամբար»-ի, ով գեղարվեստական ֆիլմում երկար տարիներ անց դարձել է ոստիկան, քննիչ, ով պայքարում է հանուն արդարության»,- նշեց դերասանուհին:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ:
