Սյամոն հայտարարել է, թե ուրախ կլինի, եթե գտնվի ձև՝ արցախցիների վերադարձի: «Եթե կարողանանք լուծումը գտնենք՝ խաղաղ վերացառնան, հատուկ կարգավիճակ ստանան, ապրեն, և դա խաղաղություն կլինի երկու ժողովուրդների մեջ, ու հետագայում որևիցե գերտերություն, տարածաշրջանային պետություն չի կարա էս էրկու ժողովրդին իրար դեմ օգտագորևծի, ես ուրախ կլինեմ դրա համար, եթե դա ստացվի»,-հայտարարել է ամեն ինչում բացառապես անձնական շահ փնտրող Սյամոն:

Սյամոն ինչ-որ հույսեր ունի՞, անկեղծորեն կարծում է, որ Իլհամը հատուկ կարգավիճակ կարող է Արցախին շնորհե՞լ՝ առանց հետին մտքի: Սյամոն թերևս իսկապես դեմ չէր լինի խնդրի նման հանգուցալուծմանը, եթեհաստատ իմանար, որ հատուկ կարգավիճակի շնորհման դեպքում ազերիներն իրեն չեն անտեսի: Ավելին՝ գուցե նա հենց այդ տեսլականով է ինչ-ինչ հույսեր փափագում. թուրքերն իսկապես դեմ չեն լինի՝ հենց նրան տեսնելու հատուկ կարգավիճակով Արցախի ղեկավարի պաշտոնում: Վերջիվերջո ի՞նչ տարբերություն ասենք հիպոթետիկ Իմանով Նուրլանի ու Սյամոյի միջև. Սյամոն էլ Նուրլանի նման Ադրբեջանին նվիրված մարդ է, ավելին՝ ղարաբաղցի է, ինչը տալու է թուրքերին հնարավրություն՝ արցախահայերի «գլխի տակ փափուկ բարձ դնելու»:

Բայց դժվար թե Սյամոյի սրտի ցանկությունը երբևիցե կյանքի կոչվի. ինչո՞ւ պետք է Իլհամը կամովին անցավ գլուխը ցավի տակ դնի այն դեպքում, երբ արտաքին աշխարհից նրան ստիպող չկա:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել