![](/static/news/b/2022/02/783842.jpg)
Բաքվի թշնամական բռնապետության ներսում բուն Աղվանքի պատմությանը և էթնիկական ժառանգականությանը մոտենում են ընտրովի, քանզի դա է պահանջում տեղաբնիկ ժողովուրդների բանտ հանդիսացող այդ քաղցկեղային գոյացության ինքնին բարբարոսական և ծավալապաշտական էությունը։
Մասնավորապես, եթե ադրբեջանաբնակ ուտիների մի քանի ծախու ներկայացուցիչներ, մոռանալով հայ-ուտիական հազարամյակների ընդհանուր պատմությունը և բարեկամությունը, դարձել են Բաքվի բռնապետի հակահայ քարոզչության և քաղաքականության գործիք, ապա բուն Աղվանքի ժառանգորդ այնպիսի նշանավոր տեղաբնիկ ժողովուրդներ, ինչպիսիք են լեզգիները, ծախուրները, ռուտուլները, ղրիզները, բուդուղները, հապուտները և այլք ենթարկվում են ձուլման և ուծացման բիրտ քաղաքականության։
Սա Իսմայիլլի շրջանի Մոլլաիսաղլի գյուղում 2021թ․ բացված «թուրք-ադրբեջանական բարեկամության» հուշարձանն է, որը հավանաբար նույնպես պետք է համարել «աղվանական»։ Մինչդեռ գյուղն ամբողջությամբ բնակեցված է հապուտներով, որոնց աղվանական ծագման և բուն Աղվանքի ժամանակներից սերող լեզվի կորստյան եզրին գտնվելու մասին խոսելն իսկ արգելվում է։
![May be an image of outdoors and tree](https://scontent.fevn12-1.fna.fbcdn.net/v/t39.30808-6/273026473_5234657839905966_6480846557556906858_n.jpg?_nc_cat=111&ccb=1-5&_nc_sid=730e14&_nc_ohc=Ed_iZSYFRkYAX-oU_Za&_nc_ht=scontent.fevn12-1.fna&oh=00_AT-DPM0N-B_Q3RWv6Lo4TDAfKuJO5HSbI_522uwIPMCzdQ&oe=620416E2)
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/vardan.voskanian/posts/5234659639905786
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել