Ադրբեջանական կողմը նորից իր գազը վաճառելու արշավ է սկսել. աշխատում են, այնպես են աշխատում, կարծես անցած տարվա պատերազմում իրենք են պարտվել

2001-2002թթ. Հայրս համոզված էր, որ Ադրբեջանը չի կարող դեպի Արևմուտք տանող նավթա և գազամուղ կառուցել։ Նման վստահությունը երկու հիմք ուներ՝ ա) մեր տարածաշրջանի աշխարհաքաղաքական իրողությունները և բ) Հայաստանի շահը։ Հայրս կարծում էր, որ եթե անգամ Ադրբեջանը կարողանա շրջանցել առաջին գործոնի արգելքները (ինչը, ի դեպ, նա չէր բացառում), ապա երկրորդ գործոնը՝ հայկական շահը, պարզապես անհնար կլինի հաղթահարել Բաքվի համար։ Ավելին, այն ժամանկ գրված, բայց վերջերս հրատարակված նրա՝ «Геополитическое пространство Армении» գրքում հայրս գրել է, որ Հայաստանը պետք է թշնամու այդ ծրագրերը խաթարելու և նույնիսկ 1.5-2 շաբաթվա ընթացքում Գանձակ մտնելու ընդունակ զորք ունենա։ Կարծում եմ իր այդ մոտեցումը ավելի քան հասկանալի է. Ադրբեջանի էներգակիրների մուտքը միջազգային շուկաներ կարճ ժամանակ անց փոխելու էր ուժերի հարաբերակցությունը, իսկ դրան, բնականաբար, կհաջորդեր հայկական կողմի համար բացասական հետևանքներով պատերազմ։