Երկու տարի առաջ, երբ ընկերներով որոշեցինք ստեղծել միաբանություն, մեկնարկը խորհրդանշող մի հոլովակ հրապարակեցինք: Հոլովակն Ինգմար Բերգմանի հանճարեղ գործերից մեկի՝ «Յոթերրորդ կնիքի» ռեպրոդուկցիա էր (ըստ իս, բավական անտաղանդ ռեպրոդուկցիա): Ֆիլմը նկարահանված է բիբլիական մոտիվներով, ինչի մասին վկայում է հենց անվանումը, Հայտունթյունների գրքում նկարագրված է, որ ապոկալիպսիսը վրա կհասնի, հենց որ կոտրվի յոթերրորդ կնիքը:
Բերգմանի ֆիլմը սկսում է նրանից, որ առաջին իսկ կադրում «ասպետը» լճի ափին բանակցում է իր հետևից եկած «մահվան» հետ, համոզում է մահվանն իր հետ շախմատ խաղալ, որպեսզի հնարավորինս հետաձգի ապոկալիպսիսը: Շախմատային պարտիայի ընթացքում ասպետն ինչ ասես փորձում է, նույնիսկ խաբեության է գնում, բայց ոչինչ չի ստացվում: Ֆիլմի վերջին կադրում ասպետի` բոլոր մտերիմները ձեռք ձեռքի տված, պարելով քայլում են դեպի կործանում:
Քանի որ աչքերս ցավոք սրտի դեռ տեսնում են, ակամայից աչքի են ընկնում նախընտրական ելևեջներն՝ դաշինքներ, կոչեր, պահանջներ... ու ուղեղիս մեջ անընդհատ սկսում է պտտվել Յոթերրորդ կնիքի վերջին կադրը...
Աներկբա է, այս աղետալի իրավիճակից մեզ կարող է փրկել միան Դեմկուսի, ժառանգության ու Հնչակյանների դաշինքը Տիգրան Արզաքանցյանի հմուտ ուղղորդման ներքո...
Իմիջիայլոց, մահվան պարի շղթայի վերջին օղակում ծաղրածուն էր:
Возможно, это изображение (3 человека)
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել