Կապիտուլյացիայից անցել է 22 օր, պատերազմի սկզբից անել է 67 օր, ու մեր պետական համակարգը ոչ մի վայրկյան չդադարեց ստել ու մանիպուլյացիաներ անել։ Հիշո՞ւմ եք, որ փափուկ բարձ էին դնում, թե բա՝ հենց Լաչին քաղաքը մեզ է մնալու։ Ըհը, մնաց։
Էն, ինչ չէր ասում Նիկոլը, էն, ինչ չէին ասում ամենատարբեր կալիբրի ու դուքյանի արծրունհովհաննիսյանները, այն էր, որ էսօրվանից Լաչինում հայկական դրոշ չի լինելու։ Բնակչությունից էլ 200 հոգի են ռուսները ցուցակագրում` որպես իրենց բազայի սպասարկող պերոսնալ (ծառա), իսկ մնացածին ասում են «прости-прощай»:
Ու որպեսզի էս հաբի դառնահամը չզգա օխլոսը, հընթացս ասպարեզ են նետում լրագրողական բեյջով պիդառաստների, որոնք լալահառաչ նյութեր են գրում կիրթ ու կուլտուրական ադրբեջանցի սպեցնազի կապիտանի մասին, նրա մասին, որ ադրբեջանցիք բերել, դրոշ են դրել, նկարվել-գնացել են, հետո ՊՈԱԿ-ի բոզիտղանոցը իրա պրոքսիներով ակտիվորեն տարածում է նմանատիպ արծրունությունները։
Հիմա հարց. դուք դեռ լուրջ հավատո՞ւմ եք, որ էս դավաճան պոռնկորդին ու իրա պոռնկորդիական կուտոկը կարող են գերիների ու անհետ կորածների հարց լուծել։ Չէ, իրոք էլի, անգամ եթե մի պահ ենթադրենք, որ մատը մատին են տալու, սրանք հարց լուծո՞ղ են։ Իրոք հավատո՞ւմ եք...
