Չևա ցեղը բնակվում է Մալավիում, Կոնգոյում և Զամբիայում: Այն գոյություն է ունեցել դարեր շարունակ, սակայն մինչ օրս պահպանում է իր ավանդույթներն ու կեսնակերպը: Դրա ներկայացուցիչները հեռու են քաղաքակրթությունից և չեն էլ ցանկանում յուրացնել այն:
Չևա ցեղի ներկայացուցիչները մինչ օրս ի սրտե հավատում են աստվածների գոյությանը: Նրանք ասում են, որ տղամարդը աստված է երկնքում, իսկ կինը՝ աստվածուհի երկրի վրա: Եվ իսկապես, նրանք գեղեցիկ սեռին հասարակության մեջ մեծ դեր են տալիս, հարգում են և երկրպագում:
Օրինակ՝ այստեղ ընդունված է ողջ կարողությունը ժառանգել բացառապես կանանց գծով: Աղջկա խոսքը միշտ վերջինն է, չնայած որ ձևականորեն տղամարդը համարվում է ընտանիքի գլուխը:
Անգամ ամուսնության հարցը լուծվում է մեծապես կանանց կողմից: Այս ցեղում ամուսնական միությունը կազմվում է երիտասարդների ծնողների համաձայնությամբ: Միաժամանակ հարսնացուն իրավունք ունի հրաժարվելու ընտանիք կազմելուց կոնկրետ մարդու հետ, եթե դա է ցանկանում: Այս պարագայում ոչ ոք նրան չի քննադատում կամ պատժում, այլ ընտանիքը պարզապես սկսում է նոր թեկնածու փնտրել:
Ընտանիքում գումարը տնօրինում են բացառապես կանայք: Անգամ երեխխաները, որոնք սկսում են աշխատել, վաստակած միջոցները փոխանցում են մայրերին, քանի դեռ ծնողական տանն են գտնվում:
Չևա ցեղի ներկայացուցիչները մեծ կարևորություն են տալիս աղջկա կուսությանը, այդ իսկ պատճառով այն դեպքում, երբ կինը երեխա է ունենում մինչև ամուսնանալը, նրան մեկուսացնում են հասարակությունից: Ընտանիքի համար նման իրավիճակը խայտառակություն է դառնում. ծնողները քննադատությունների, ծաղրի և այլ տհաճ երևույթների են հանդիպում:
Սակայն ծնողներն իրենց հերթին խայտառակությանը դիմանալու իրենց եղանակն ունեն. նրանք հղի աղջկան ամուսնացնում են սեփական պապու հետ: Այդպիսով, շրջապատի համար աղջիկը պաշտոնապես ամուսնացած կլինի, հետևաբար հանգիստ կերպով կկարողանա ծնել երեխային:
Իհարկե, պապն ու թոռը լիարժեք ամուսիններ չեն դառնում, միասին չեն քնում: Նոր ամուսին փնտրելու մասին կինը կարող է մտածել միայն պապու մահից հետո:
Հաճախ հղի կանայք համաձայնում են ամուսնանալ առաջին պատահածի հետ, միայն թե ապահովեն իրենց ապագա երեխայի բարեկեցիկ կյանքը: Այս ամենից խուսափելու համար ծնողներն աշխատում են երեխաներին ամուսնացնել որքան հնարավոր է վաղ տարիքում՝ սկսած 14 տարեկանից: Այդժամ ռիսկը, որ աղջիկը մինչ ամուսնությունը կհղիանա, կտրականապես նվազում է:
