“…80. Երբ խռովությունը դադարեց և արդեն անցել էր հինգ օր, մոգերի դեմ ապստամբածները սկսեցին խորհրդակցել պետական գործերի մասին: Այնտեղ ասվել են ճառեր, որոնք հելլեններից ոմանց թվում են անհավանական, բայց և այնպես ասվել են: Այսպես, Օտանեսը խորհուրդ է տվել իշխանությունը հանձնել համայն պարսիկներին: Նա ասել է. “Իմ կարծիքն այն է, որ այսուհետև որևէ մեկը միանձնյա իշխանավոր չլինի. Քանզի այդ ոչ հաճելի է, ոչ բարի: Դուք տեսաք,թե ինչին հանգեցրեց Կամբյուսեսի լկտիությունը և զգացիք մոգի լկտիությունը ձեր վրա: Հիրավի, ինչպե՞ս կարող է միապետությունը բարեկարգ լինել, եթե միապետը կարող է անել իր կամեցածը, առանց որևէ պատասխանատվության: Քանզի նման իշխանությունը նույնիսկ աշխարհի լավագույն մարդուն կշեղի նրա համոզմունքներից: Առկա բարիքները նրա մեջ ծնում են անպատկառություն, իսկ նախանձն ի սկզբանե հատուկ է մարդու բնությանը: Այս երկու արատն ունեցողը կունենա բոլոր արատները: Նա շատ չարիք կգործի, մասամբ հագեցած անպատկառությունից, մասամբ էլ նախանձից: Թվում է, թե բռնապետը, ունենալով ամեն բարիք, պետք է աննախանձ լիներ, այսուհանդերձ, նրա բնույթն այնպիսին է, որ նա հակառակ մտայնությունն է ունենում իր հպատակների հանդեպ: Նա նախանձում է լավագույնների ապահով գոյությանը, սիրում է վատագույն քաղաքացիներին և առավելապես ունկնդրում զրպարտություններին: Նրան շատ դժվար է հարմարվել: Եթե նրանով ըստ արժանվույն հիանաս, զայրանում է, թե բավականաչափ հարգանքի չի արժանանում, իսկ եթե նրան շատ ես հարգում, ապա զայրանում է, թե շողոքորթում ես: Բայց այժմ ես կխոսեմ առավել վատի մասին. նա խախտում է հայրենի օրենքները, բռնաբարում կանանց և առանց դատի սպանում մարդկանց: Մինչդեռ ժողովրդի իշխանությունը բոլորից լավն է, նախ և առաջ իր իսկ անունով` հասարակապետություն. երկրորդ` նրանով, որ նա չի կատարում միապետի արարքներից և ոչ մեկը: Պաշտոնները տրվում են վիճակահանությամբ, իսկ պաշտոնատարները պատասխանատու են, և բոլոր որոշումները հաստատում է հանրային ժողովը: Արդ, իմ կարծիքն այն է, որ վերացնենք միապետությունը և իշխանությունը հանձնենք ժողովրդին, քանզի ամեն լավ բան շատի մեջ է”:
