Ես ֆուտբոլ չեմ նայում կամ նայում եմ շատ քիչ, բայց այսօր մեր հավաքականին սիրում եմ ավելի շատ, քան շատ-շատերը հավաքականի ամենաուժեղ օրերին։ Սկսել եմ սիրել բոլոր նրանց, ում էս ոհմակն ամենաշատն է ծաղրում։ Էս ոհմակը չունի սկզբունք, չունի մարդկային բարձր զգացմունքներ, սրանց մոտ կարճաժամկետ էժանագին էմոցիաներ են՝ ծանր նժարին վազող, միշտ պահանջող, ընկնողին գազանաբար հոշոտող և ոչ մի պարտականություն չստանձնող մի մարմին։ Եթե մարդ չունի սկզբունքներ կամ բարոյական նորմեր, նա չափազանց անկանխատեսելի է, ինչն իրականում շատ վատ է, բայց մերոնք, չունենալով սկզբունքներ ու բարոյականություն, այնքան պրիմիտիվ են, որ միջավայրում դարձել են առավել քան կանխատեսելի, անգիր գիտես՝ որը երբ և ոնց է հարձակվելու մյուսի (հիմնականում ընկնողի) վրա և ինչպես ու ինչ տարբերակով է հոշոտելու, սա կոնկրետ ողբերգություն է։ Ես նողկում եմ էս ամեն ինչից ու ուզում եմ փախչել էս ճահճոտ միջավայրից։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
