Վարդան Դեւրիկյանը ինքը երեւի ամենաստոր կենդանին է, որը փորձում է ադրբեջանցի պատմաբան Զիյա Բունիյաթովի, Դավուդ Ախունդովի, Ֆարիդա Մամեդովայիկիսատ գործը ավարտին հասցնել` կեղծելով հայոց պատմությունը: Եւ զարմանալի չէ, որ Վարդան Դեւրիկյանը իր գործընկերոջ` Զիյա Բունիյաթովի պես, Խորհրդային Միության հերոսի կոչումի փոխարեն արժանացրին Հայաստանի Հանրապետության «Մարտական խաչ» 2-րդ աստիճանի շքանշանին։ Չհաշված, որ ՀՀ բանակի կապիտան է (1994), եւ բանասիրական գիտությունների թեկնածու (1996), ՀՀԴ կուսակցության անդամ (1991-1998)։ Վարդան Դեւրիկյանը խոսում է Հյուսիսային Արցախի Շահումյանի շրջանից, երբ նա պատկերացում չունի ռազմական գործից: Այսպիսի ՎԱՅ պատմաբանների ու լրագրողների պատճառով ամեն ինչ կեղծվում եւ աղավաղվում է: Դեւրիկյանը լավ գիտեր Շահումյանի մասին, քանի որ ես անձամբ 1991 թվականին տեղեկացրել եմ այնտեղ տիրող իրավիճակի մասին, սակայն նա ստում է՝ իմանալով ճշմարտությունը: Նա գիտեր, որ Շահումյանը ծախվել է, եւ գիտեր, թե ովքեր են եղել դրա մեղավորները: Շահումյանի ԴԱՎԱՃԱՆՈՒԹՅԱՆ մասին գիտեն անգամ շահումյանցի մանուկները: Գիտեին, թե ովքեր էին թուրքերից պաշտպանելու փոխարեն ահաբեկում ժողովրդին: Դեւրիկյանը ինչո՞ւ է լռում, քանի որ իր լռությունը վարձատրվեց, ինչպես ինքն էր ուզում: Տեսե՛ք նրա ձեռքերին, արդյոք այդպիսի մարդը կարո՞ղ է զենք վերցնել, նա անգամ գրիչ չի կարողանում բռնել ինչպես լրագրողին է արժանի: Ազատամարտիկներից շատերը, պատերազմի ողջ ճանապարհները անցնելով, չեն գնահատվել ինչպես հարկն է, իսկ է՛ս ԳՐՈՂ կոչեցյալը երկու տող քծնանքի համար արժանացրին «հերոսի» կոչման…. Սակայն շատերը չգիտեն, թե Դեւրիկյանը ով է, եւ այդպես հերոսի ՏԻՏՂՈՍԸ կպցրած պետք է հայտարարություններ անի ՊԱՏԵՐԱԶՄԻ ՎԵՏԵՐԱՆԻ ԱՆՈՒՆԻՑ… Կոչ եմ անում ԻՍԿԱԿԱՆ ԼՐԱԳՐՈՂՆԵՐԻՆ եւ ՊԱՏՄԱԲԱՆՆԵՐԻՆ, որպեսզի Վարդան Դեւրիկյան երեւույթի մասին ներկայացնեն հանրությանը:
Վարդան Հովհաննիսյան՝ Ռազմական լրագրող, Ազատամարտիկ-հետախույզ… 1992 թ. Շահումյանի շրջանի լիազոր ներկայացուցիչ: 29/04/2014 Իսպանիա
