Խաբարն եկավ:
Մերձդնեստրը ցանկություն է հայտնել միանալ Ռուսաստանին:
Սա Ռուսաստանը չքանդելու անտիբժեժինսկիացումն ու Ռուսաստանի պատասխանն է Չեմբեռլինին:
Քանզի նույն տրամաբանությամբ կարող են Ռուսաստանի փոքր միավորները ցանկանալ միանալ, ասենք… Չինաստանին, ԱՄՆ-ին, ասենք, Ալյասկան եւ այդպես շարունակ:
Հիմա ու բոլոր դեպքերում կրկին «այժմեական» է դառնում, թե ինչու էր Զորի Բալյանը հիշել Գյլուլիստանի պայմանագիրը…
Իր հերթին էլ շշուկներ են լսվում, որ եթե Ադրբեջանը հանկարծ այնպես չանի, այն չանի, ինչ ուզում է Ռուսաստանը, վերջինիս քայլերը կտրուկ ու անզիջում կլինեն:
Ինչպես ասում են` դուզ խոսքը միայն էշին են ասում:
Այնուհադերձ, մենք պետք է անչափ ու շատ զգույշ լինենք:
Սա ոչ մեր եւ ոչ էլ Ղարաբաղը խաղը չէ:
Ցանկացած փոքրիկ վրիպում մեզ վրա թանկ կնստի… Ադրբեջանի ձեռքերը կարձակի…
Մեզ պետք է մեր վառոդը չոր պահել:
