Ինձ թույլ տամ ասել՝ երկու դեպքում էլ եղավ նույնը:
Երկու օլիմպիադաների ժամանակ էլ գործեց նույն ձեռքը, նույն ձեռագիրը:
Մասշտաբներն էին այլ: Գործիքները: Ու գործող անձինք:
2008-ի պեկինյան օլիմպիադայի ժամանակ Սաակաշվիլուն թվաց, թե ինքն այլեւս զորու է Օսիան ու Աբխազիան հետ բերել:
Գնաց, կերավ գալստուկը, դարձավ քաղաքական դիակ, որն այլեւս խանգարում էր թե՛ Արեւմուտքին, թե՛ Ռուսաստանին:
Իսկ խաղի ռեժիսորը ոչ թե Ռուսաստանն, այլ հենց իրենք` Արեւմուտքն ու ԱՄՆ-ն էին, որ իրենց տղուն թաքուն «պրովոցիրովալի» արկածախնդրության, որպեսզի կոնֆլիկտը, որը խանգարում է Վրաստանին` ԵՄ եւ ՆԱՏՕ ինտեգրելու, վերացվի: Օսիան ու Աբխազիան բալաստ էին Արեւմուտքի համար եւ կարելի էր դրանք զիջել Ռուսաստանին:
Հիմա նույնը եղավ Ռուսաստանի դեպքում: Արեւմուտքը «պրավացիրավատ» արեց Պուտինին` սա ելավ ու ասաց` Մաքսային միություն եմ ստեղծում` Թուրքիայի, Հնդկաստանի մասնակցությամբ, Եվրասիական էլ, մի խոսքով, Սովետ Միությունն եմ շինում ու շինում՝ որպես շինիչ:
Ու չհասկացավ, որ պատմության անիվը հետ չի շարժվում….
Ու այդ դոզան շատ ձեռնտու էր Արեւմուտքին, որպեսզի հիմա էլ անի այն, ինչ արեց Ուկրաինայում. ՆԱՏՕ-ն ընդարձակել` բերել, կանգնեցնել Ռուսաստանի պնչի տակ… հետո` կեևրա…
-Ու Պուտինից, հանց եղավ Սաակաշվիլու դեպքում, կերտել դիակ:
