Քաղաքի ու առհասարակ՝ պետության լֆիկապատումը շարունակվում է: Իբր շատ մի գոհ էինք էդ բեջուռից, հիմա էլ ակտիվորեն առաջ է բրթում իր բարեկամ ծանոթներին: Այսպես շարունակվի, կարելի է խոսել Լֆիկյան դինաստիայի գորյության մասին, որովհետև Ալքեսանյանը դանդաղ, բայց հետևողականորեն իր բարեկամներին է տալիս տարբեր պետական պաշտոններ ու յուղոտ տեղեր:
Ամենահատկանշականը այս առումով նրա քրոջ որդու՝ Արթուր Պետրոսյանի օրինակն է: Արդեն մի քանի ամիս է բոլոր թերթերը գրում են, որ Լֆիկը ուզում է իր զարմիչկին թարձնել Մալաթիայի թաղապետ: Արդեն երեք ամիս է քաղաքապետարանը չլսելու է տալիս այս խոսակցությունները, բայց դե հո բոլորը գիտեն, որ էս կամուկացի միակ պատճառը նրանում է, որ էս մինի-լֆիկի տարիքը դեռ չի լրացել, որպեսզի դառնա թաղապետ ու հիմա բոլորը ոտքները կախ գցած սպասում էին, թե երբ ա վերջապես դա լինելու, որ թաղապետի պաշտոնը տան:
Հատկապես զայարցնում է այն անթաքուց ցինիզմն ու առհնամարհանքը հասարակության նկատմամբ, որը դրսևորում է Լֆիկը և իհարկե այն հանցավոր կամակատարությունն ու թողատվությունը, որ դրսևորում են քաղաքապետարանն ու պատկան մարմինները:
