
Գլխավոր հետևությունն այն է, որ իշխանափոխությունից հետո պատասխանատվության պետք է կանչվի ոչ միայն Աշոտիկի «հայրը», այլև Աննայի զավակը. կատարվողի համար ոչ միայն մեղավոր է նա, ով գործնական քայլերի է գնում եկեղեցու ու հայ ժողովրդի դեմ, այլև նրանք, ովքեր ոգևորում ու քաջալերում են Նիկոլին՝ Ալլահշուքյուրին ուրախություն պարգևելու ու Իլհամին բոլորիս ծաղրելու: Հետևաբար՝ «նկարիչ» Աշոտիկը պետք է անխուսափելիորեն կիսի հոր ճակատագիրը՝ այս հայակործան քաղաքականության ոգեշնչողը լինելու պատճառով:
Բայց Նիկոլը ստորություն է անում սեփական երեխաների հանդեպ՝ նրանց իր հանցակիցը դարձնելով ու ապացուցելով, որ այնքան տմարդի է, որ անգամ հայրական բնազդ չունի: Տմարդի չլիներ, Էրդողանի տակը կընկնե՞ր:
Նյութի աղբյուր՝ https://t.me/armeniainfo11/4294
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել