Նկարագրելով Թուրքիայի հզորությունը՝ «Խոզը» հայտարարել է, թե միայն տխմարը կարող է պնդել, թե Թուրքիայի հետ թշնամանքը բխում է ՀՀ շահերից, իսկ ահա հարցին՝ ինչո՞ւ էր Նիկոլն Էրդողանի գիրքը գրկել, Ալեքսանյան Վահագը պատասխանել է՝ ասելով՝ շատ ճիշտ է արել, որ վերցրել է: «Վառեի՞նք էդ գիրը»,-հարց է բարձարցրել «Խոզը» ձայնի զարմացած տոնով:
Իսկ ինչո՞ւ ոչ… Չնայած եթե վառող լինեին, 2018-ին իշխանության չէին բերվի մերօրյա մանկուրտները՝ երկիրը «փուռը տալու»: Ինչ վերաբերում է Թուրքիայի հետ թշնամանքին, ապա ինչպես «Խոզը», այնպես էլ ողջ ՔՊ-ն ունեն այն մոլորությունը, թե ցեղասպան Թուքիայի հետ ՀՀ ներկայիս հարաբերությունների որակը պայմանավորված է Հայաստանի վարքով: Դա էր, չէ՞, քարոզում Նիոլն իր գրվածքներում՝ կոչ անելով ասենք արագացված տեմպերով տալ Մեղրիի միջանցքը:
Հիմա նույն Նիկոլը արագացված տեմպեով բավարարում է թուրքական ֆանտազիաները՝ հաճախ ինքնաստորացման գնով, արդյոք որևիցե եբան Թուրքիայի վարքագծում փոխավո՞ւմ է, թե՞ Նիկոլի սիրո խոստովանություններից արբեցած՝ շտապում են ընդունել Ցեղասպանությունն ու հետն էլ մինչև վերջ փոխհատուցել՝ Հայաստանի հետ համերաշխ ապագա կառուցելու տեսլականով: Այս տխմարները չեն հասկանում, որ Անկարային Հայաստան անհրաժեշտ չէ Կովկասում՝ ո՛չ ներկայիս աշխարհագրութամբ, ոչ էլ՝ 10000 քկմ-անոց: Հայ Թուրքիային Կովկասում պետք չէ, և սա՝ անկախ նրանից, թե Նիլկոլն Էրդողանի գիրքն ինչ դիրքով է գրկում:
Մյուս կողմից՝ Ցեղասպանության գործոնը ոչ ոք չի անտեսում. հասկանում են բոլորը, որ եթե այն չի ճանաչվում, ապա չի կարող տեղի ունենալ երկու ժողովուրդների միջև հաշտեցում:
Բայց դե խոզերի համար Ցեղասպանությունն ի՞նչ մի հարց է որ. կարևորը Գզռոյի ապագա բիզեսներն են՝ միլիարդներ խոստացող:
