Հայտարարելով, որ 90-ականներին Արցախում շատ ավելի վատ վիճակ էր, քան էր հիմա,բայց չնայած դրան այն ժամանակ հնարավոր էր դարձել հաղթանակ կերտել՝ Խանումյան Հայկը ասել է, թե Սյամոյին չլսելու պատճառով եղավ այն, ինչ որ եղավ՝ պնդելով, թե Սյամոյից այնքան էին վախենում, որ նույնիսկ չէին համարձակվում նրան լսել. վախենում էին նրա հետ հանդիպումից, վախենում էին լսել, թե «այդ մարդը» ինչ է ասում իրենց:

Սյամոն, փստորեն, չի դադարում սեփական կոմպլեքսներից ամեն գնով ազատվելու, դրանք հաղթահարելու նպատակով հանրությանը մոլորեցնել, համոզել, թե իբր ինքն այնքան ուժեղ տղա է, որ շրջապատին վախ ու սարսափ է ներշնչում՝ մոռանալով, թե ով է ինքն իրականում. շարքային պ*ց ծծող է…

Իսկ թե ինչ կարող է լինել այն դեպքում, երբ Սյամոյին լսում են կամ նրան հաշվի առնում, պարզ դարձավ 2020-ին, երբ Աննային բունկերներում բարոյական աջակցություն ցույց տալով՝ Սյամոն հանձեց երկիրը՝ ախ չքաշելով: Նիկո՞լն էր ականջալուր դարձել Սյամոյին, թե՞ Սյամոն՝ Նիկոլին պատերազմի օրերին, դժվար է ասել, երևի երկուսն էլ որոշել էին հնազանդվել Աննային՝ վերջում արժանանալու նրա մի բանը բերանն առնելու պատվին:

Բերանն առան ու երկիրը փուռը տվեցին՝ Մեհրիբան-Իլհամ զույգի «սրտին յուղ քսելով»:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել