Վարդապետյան Աննային ԱԺ ամբիոնից արական սեռի ներկայացուցիչ հռչակած Դավոյան Արփոն (Նիկոլի նախկին օգնականին դիմել էր «պարոն դատախազ»-ով), նույն ամբիոնում փորձելով արդարացնել թուրքերի հետ իրենց սիլի-բիլիները, բողոքել է, թե ի՞նչ իրավունքով է ընդիմության ներկայացուցիչներից մեկը ԱԺ-ում խոսել մահապարտների ջոկատի ստեղծման անհրաժեշտության մասին՝ ցանկացած գնով հասնելու իշխանափոխության: Ի դեպ՝ նույն այդ մահապարտների մասին միտքն էր նաև օրեր առաջ գազազեցրել Գուգոյին՝ ստիպելով նորովի ինքնաբացահայտվել:

Մահապարտների կամ «Նեմեսիսի» հնարավոր կրկնության մասին մտքերը, անկասկած, միայն «պարոն» Արփոյին չէ, որ հանգիստ չեն տալիս. այդ մտքից հատկապես Անդոնն ու Նիկոլն են սարսափում՝ տակները թրջած ու լցրած:

Ինչո՞ւ են ՔՊ-ականները սարսափում մահապարտներից, եթե վստահ են, որ իրենք ոչ մի վատ բան չեն անում: Սարսափում են, քանի որ շատ լավ գիտակցում են իրենց հանցանքի աստիճանը, շատ լավ գիտեն այն ժրագիրը, որի իրականացման համար բերվել են իշխանության ու որոշ քածերի սարքել պարոնատիպ ինչ-որ մի բան: Կոնկրետ Արփոն լավ գիտի, որ եթե բանը հասավ ինքնադատաստանին, սրի քաշվողը հենց նաև ինքը պետք է լինի՝ իր ՔՊ-ական քույրիկների ձեռքը բռնած:

Բանը, իհարկե, չի հասնի մահապարտներին, ո՛չ էլ Արփոն ստիպված կլինի ջահել-ջահել հողն ընկնել, բայց դա՝ միայն այն դեպքում, եթե ՔՊ-ն սթափվի ու հասկանա, որ անհնար է նման կերպ այլևա շարունակել, և վաղուց ժամանակն է, որ հեռանա: Եթե չհեռանա, ժողովուրդը սեփական ձեռքերով սրանց վարի կտա:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել