Ասլանյան Հակոբի բարբաջանքները փաստացի իսկական ագրեսիա են՝ընդդեմ սթափ մարդկային մտքի,քանի որ ոչ միայն խեղաթյուրում են բանակցային ողջ պատմությունը՝ ջուր լցնելով Իլհամի ջրաղացին, այլև՝ այլանդակում իրականությունը: Հարց է առաջանում՝ եթե հիմա Հայաստանը դիվանագիտական հաղթանակներ է գրանցում՝ վայելելով միջազգային հանրության աջակցությունը, ապա ինչո՞վ պետք է բացատրել ոչ անհայտ Միշելի հայտնի դիրքորոշումը՝ արցախյան խնդրի վերաբերյալ, կամ ասենք եվրոպական կառույցների ակնհայտ ադրբեջանամետ կեցվածքը, երբ փաստաթղթերից հանվում է անգամ «Լեռնային Ղարաբաղ» եզրույթը, իսկ արցախցիները դիտարկվում են որպես Ադրբեջանի կազմում գտնվող մի շարքային էթնիկ տարր՝ասեն ինչպես թալիները. ինքնորոշման մասին խոսք անգամ չկա: Ո՞րն է այստեղ միջազգային հանրության՝ Նիկոլին տրվող աջակցությունը:
Մյուս կողմից՝ եթե Ասլանյան Հակոբն ու թիմը բացառապես հանդես են գալիս Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության պահպանման օգտին, ապա ինչո՞ւ էր Նիկոլը նախքան պատերազմը կոկորդ պատռում, թե Արցախը Հայաստան է, և վե՛րջ: Առյուծի կա՞թ էր խմել, թե՞ միտումնավոր էր սադրում պատերազմ՝ հույսը միջազգային հանրության վրա դրած:
Ազնիվ չէ ՔՊ-ականը, ազնիվ չէ… Այս տարիքում սրիկայությունն աններելի բան է՝ չնայած բացառված չէ, որ գործ ունենք ընդամենը պարզ ծերունական թուլամտության հետ: Նկատենք՝ Ասլանյան Հակոբի բարոյական նկարագրի օգտին կլինի հատկապես երկրորդ տարբերակը, քանի որ առաջինն ուղղակի արդարացում չունի:
Ի՞նչ ես տանելու հետդ…
Նյութի աղբյուր՝ https://t.me/armeniainfo11/553
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
