Պատճառը հասկանալու համար նախ մի օրինակ բերեմ։ 1996-ի ընտրությունների ժամանակ Տեր-Պետրոսյանի թիմն ամեն ինչ արեց, որ նախագահական ընտրությունների ժամանակ հիմնական հակառակորդը լինի կոմունիստ, այն դեպքում` Բադալյանը։ Միջազգային կոնյուկտուրայի առումով դա լավագույն տարբերակն էր` Արեւմուտքի համար Տեր-Պետրոսյանի հաղթանակը կլիներ կոմունիստների ռեւանշի դեմ հաղթանակ, իսկ Ռուսաստանի համար, որտեղ Ելցինը պայքարում էր կոմունիստ Զյուգանովի դեմ, Հայաստանում կոմունիստների հաղթանակը կլիներ վատ նախադեպ։
Ներքաղաքական կյանքում եւս իշխանության եկած նոր էլիտայի համար կոմունիստների ռեւանշի վտանգը "նորերին" կմիավորեր Տեր-Պետրոսյանի շուրջը։
Բայց, հիմնական մրցակիցը դարձավ Վազգեն Մանուկյանն, ինչը ջարդեց այդ սխեմաներն ու միայն ուժ կիրառելով, ռեպրեսիաներով ու հատուկ դրություն հայտարարելով կարողացան իշխանությունը պահել։
Հիմա գործող իշխանությունը նույնպես նմանատիպ սխեմաներ է փորձում իրականացնել։ Ռուսաստանին ցույց է տալիս, որ գործող ընդդիմությունը նացիոնալիստ ռեւանշիստներ են, ու եթե գան իշխանության, ապա կարող է նոր պատերազմ սկսվել, որին կներգրավվեն Թուրքիան, Իրանը ու նոր մեծ ռեգիոնալ պատերազմ կսկսվի, որը Ռուսաստանի համար կբացի երկրորդ ճակատ։ Իսկ Արեւմուտքին ցույց է տալիս, որ գործող ընդդիմությունը պրոռուսական ուժեր են, ներքաղաքական ճակատում էլ օգտագործում է նախկին-ներկա սխեման, որտեղ նախկինները թալանչիներ ու կոռուպցիոներներ են։
Ցանկացած նոր դեմք, կամ դեմքեր, որոնց կխաթարեն այդ սխեմաներն, իրական վտանգ են գործող կառավարության համար։
Ավետիքն ու իր նմանները քանդում են այդ կոնֆորտային սխեմաներն ու ամենամեծ հարվածը, բնականաբար, իրենց դեմ է ուղղված լինելու` ինչպես հիմա, այնպես էլ տեսանելի ապագայում։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել