44 օր շարունակ մենք «հաղթում էինք», իսկ իրականում պարտվել էինք պատերազմի սկզբից ժամեր անց

Անպաշտպան օդով պատերազմի շարունակումը արդեն իսկ դավաճանություն է սեփական ժողովրդի նկատմամբ։ Բայց դե պետք էին հազարավոր զոհեր, որպեսզի ապագա խաղաղության քարոզը էլ ավելի հեշտ ընդունվի։ Կրկնեմ` զոհերը ոչ թե մինչև արյան վերջին կաթիլ հայրենիքը պաշտպանելու համար էին պետք, այլ հայրենիքը թուրքին հանձնելու դավաճանական ծրագիրը ավարտի հասցնելու։

Պատերազմի ելքը կանխորոշված էր շատ ավելի շուտ քան այն սկսվել էր։

Կանխորոշված էր, երբ գեներալ Մանվելին էին սպանում, երբ Նախագահ Քոչարյանին էին կալանավորում, երբ զինվորին ելակ ու խորոված էին բաժանաում, երբ ոչ մեկին պետք չեկող ՍՈՒ էին առնում, երբ "զինվորները զոհվում էին հանուն ոչնչի", երբ փամփուշտները ձուլում ու զարդեր էին սարքում և ի վերջո երբ "Արցախը Հայաստան է և վերջ"։

Մնացած ամեն ինչը թատրոն էր` արյունով ողողված թատրոն։

Թատրոնի հանդիսատեսի մեծ մասն այդպես էլ չհասկացավ, թե ինչ է իրականում կատարվել։ Դե ավելի կարևոր թեմաներ կան` մանումենտի տներ, կերան, թալանեցին և այլն...