Ի դեպ, չի խաբում. որ տեղը գա՝ Աշոտիկին խուրդող ա: Տո խի՞ մենակ Աշոտիկին, Մայրամիգին ել, էն միջնեկին էլ, փոքրին էլ՝ բռիլոկի տեղ, սաղին կխուրդի ու օֆ չի քաշի: Միակ մարդն էս տիեզերքում, որից ատկազ չի գա վիժվածքը՝ Աննան ա:
Ասել-ասել ա՝ դա էլ բացատրեմ. էդ նրանից չի, որ Աննան վիժվածքի կինն ա, սիրուն ա, երեխեքի մերն ա, կամ էլ եսիմինչ առաքինություններ ունի: Ամենևին:
Աննան վիժվածքի ենթագիտակցության ու անգիտակցության մեջ մամայի փոխարինիչն ա, էն մաման ա, որը իրան չթողեց ու ինքնասպան չեղավ, ինչպես դա արել է հարազատ մայրը:
Աննային բան լինի, էս հորթի ինքնասպան լինելն կամ վերջնականապես ցնորվելը շաբաթների հարց ա:
Նենց որ, Աշոտիկ, մի բան արա՝ թռի էդ գժի մոտից: Թեկուզ սեռդ փոխի, բայց կորցրու քեզ, թե չէ վիժվածք հերդ քեզ մի օր ղավուրմա էլ կդնի, եթե ժեխի սիրտ շահելու հարցում դա պետք լինի:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել