Ինչու պետք չէ թերագնահատել Թուրքիայի ներուժը

Այն փաստը, որ Թուրքիան շարունակում է վարել ակտիվ արտաքին քաղաքականություն՝ շեշտը դնելով պանթուրքիզմի վրա, ակնհայտ է բոլորի համար: Այսպիսով, Թուրքիայի արտաքին գործերի նախարարությունը ողջունել է Ադրբեջանի և Թուրքմենստանի միջև Դոստլուկի (Բարեկամություն) նավթահանքի համատեղ զարգացման պայմանագրի ստորագրումը: Հայտարարության մեջ, մասնավորապես, ասվում է. Այս համաձայնագիրը կապահովի Թուրքիայի և Եվրոպայի մնացած երկրների էներգետիկ անվտանգության բարձրացումը: Ինչ վերաբերում է Եվրոպայի անվտանգությանը, ապա ակնհայտորեն կախվածության ակնարկ կա ռուսական էներգակիրներից: Թուրքիան, իր տարածքում բնական ռեսուրսների պակաս զգալով, ծայրաստիճան շահագրգռված է համագործակցելու նրանց մատակարարման ոլորտում այնպիսի երկրների հետ, ինչպիսիք են Ադրբեջանը, Թուրքմենստանը. Մի կողմից՝ այս թյուրքական պետություններն ավելի սերտորեն իրենց կապելու համար, այլ, որպեսզի չընկնեն ռեսուրսների կախվածության մեջ այնպիսի ուժեղ տերություններից, ինչպիսիք են Ռուսաստանը և Իրանը: Բացի այդ, հաստատելով նման գործարքները, Անկարան հանդես է եկել որպես թյուրքական աշխարհի մի տեսակ «համակարգային ինտեգրատոր»:

Վերջերս Թուրքիայի միջնորդության, Պակիստանը հայտարարեց JF-17 կործանիչ-ռմբակոծիչների խմբաքանակ Բաքվին վաճառելու մասին: Բացի այդ, Թուրքիան ավիաբազաներ է ստեղծում Ադրբեջանի երեք քաղաքներում՝ Գյանջայում, Լենքորանում և Գաբալայում:

Թուրքիայի խորհրդարանի և մի շարք պետական համալսարանների կողմից կազմակերպված համաժողովի ընթացքում Թուրքիան ներկայացրել է բացահայտ միակողմանի դիրքորոշում Արցախի պատմության վերաբերյալ, որը բխում էր այն փաստից, որ «միայն հիմա Արցախն է ազատել իբրև օկուպացիայից» և բացառապես միայն իր ջանքերով, իր զինամթերքով, իր գեներալներով։ Իզուր չէ, որ Բաքուն ավելի ու ավելի հակառուսական դիրք գրավում:

Թուրքիայի ռազմական հզորությունը վերջերս ավելի է աճել։ Հունվարի 23-ին, Թուրքիայի պաշտպանական նավաշինարաններից մեկում, տեղի ունեցավ առաջին ներքին ֆրեգատ «Ստամբուլ» (F-515) գործարկման արարողությունը: Արարողությանը Էրդողանն հայտարարել է. «Թուրքիան պետք է ունենա կանխարգելիչ և զսպող ներուժ, որը երաշխավորի ազգային անվտանգությունը և կպաշտպանի բարեկամ երկրների շահերը»: Այն արդեն ցույց է տվել թյուրքական աշխարհին, թե որքանով է արդյունավետ Անկարան կարողանում դա անել արցախյան հակամարտության օրինակով: Բացի այդ, ըստ «Andolu» գործակալության, Թուրքիան աշխարհում ռազմական նավերի TOP-10 արտադրողների մեջ է: Վերջին 5 տարվա ընթացքում Թուրքիան 11 անգամ ավելացրել է պաշտպանական ծրագրերի ֆինանսավորումը: Մի խումբ թուրք ռազմական խորհրդականներ ժամանել են Բաղդադ՝ իրաքյան բանակին օգնելու համար:

Թուրքիան նույնպես ակտիվացրել է իր գործունեությունը Ուկրաինայում. Այս տարի Կիևը կստանա թուրքական անօդաչու թռչող սարքերի նոր խմբաքանակ, Էրդողանի հետ քննարկվում է Ուկրաինայում դրանց արտադրության հարցը:

Ռուսաստանը չպետք է թերագնահատի Թուրքիայի հնարավորություններն ու վճռականությունը, քանի որ, ինչպես գրում է Turkey-Eto հեռուստաալիքը. «Անկարան վերջին տարիներին մեկ անգամ չէ, որ ապացուցել է, որ սովորել է զարմացնել պաշտպանական խաղացողներին և ցանկանալով պահպանել ստատուս քվոն։