Ձախից գեներալ Միխայիլ Եֆրեմովն է: 1920թ.-ին Բաքուն գրաված 11-րդ Կարմիր բանակի հրամանատարներից է: 1942թ.-ին Սովետական 33-րդ բանակի հրամանատարն էր: Իր բանակի հետ Վյազմայի մոտակայքում գերմանական շրջափակման մեջ է հայտնվում: Ստալինը գեներալ Եֆրեմովին շրջափակումից դուրս բերելու համար ինքնաթիռ է ուղարկում: Գեներալը ինքնաթիռում տեղավորելով վիրավոր զինվորներին և իր բանակի դրոշները (որպեսի գերմանացիների ձեռքը չնկնեն)՝ ինքնաթիռը հետ է ուղարկում Մոսկվա և մնում շրջափակման մեջ հայտնված իր ենթակաների հետ: Մարտում ծանր վիրավորվում է, այնուհետև ինքնասպանություն է գործում, որպեսզի գերի չնկնի: Գեներալ Եֆրեմովի սպայական ու տղամարդկային պահվածքը գնահատել են նույնիսկ նրա թշնամի նացիստները: Գեներալի մարմինը գերմանացիները հողին են հանձնել զինվորական պատվով և գերեզմանաքար են տեղադրել: Մոսկվայում գեներալ Եֆրեմովի անվան փողոց կա, քննարկվում է նաև արձանը տեղադրելու հարցը:
Աջից գեներալ Օնիկ Գասպարյանն է: Պարոն Գասպարյան, որ մտնում ես տուն, զավակներիդ աչքերի մեջ կարողանու՞մ ես նայել:
