Ապենդիքսը կույր աղիքի որդանման ելուստն է, օրգան, որը հաճախ համարում են անպետք, անօգուտ ու փորձում են դրանից ազատվել դեռևս մանուկ հասակում: Սակայն ինչո՞ւ են մարդիկ այդպես վարվում, և արդյո՞ք հարկավոր է մեզ այդ օրգանը:
Ապենդիքսը կույր աղիքի մի մասն է, որը գտնվում է լյարդի ներքևում: Դրա երկարությունը 2-15 սմ է: Մինչ XX դարի 70-ական թվականները բժիշկները կարծում էին, որ ապենդիքսը ռուդիմենտար օրգան է, որը կորցրել է իր հիմնական նշանակությունը և այժմ միայն վտանգ է ներկայացնում մարդու առողջության համար:
Միաժամանակ ապենդիքիսի պատճառով մահացության տոկոսայնությունը կազմում է 8-10%, և բժիշկների հայտարարությունները բավականին համոզիչ էին թվում, այդ իսկ պատճառով հեռացնում էին հենց նորածինների ապենդիքսները Գերմանիայում, ԱՄՆ-ում և մի շարք այլ երկրներում:
Ինչպես ավելի ուշ պարզ դարձավ, ապենդիքսի հեռացումը բացասական է ազդում երեխաների առողջության վրա: Դրանից հետո փոքրիկները սկսում են դժվարություններ ունենալ կաթն ընդունելու հետ կապված, քաշ չեն հավաքում, հաճախ են հիվանդանում և լիարժեք չեն զարգանում, այդ իսկ պատճառով օրգանը սկսեցին հեռացնել միայն սուր բորբոքման դեպքում:
Այս օրգանն իսկապես մասնակիորեն կորցրել է իր սկզբնական նշանակությունը: Նախկինում այն մարդուն օգնում էր մարսել կոշտ բուսական սնունդը: Ժամանակակից մարդը չի սնվում տերևներով, այդ իսկ պատճառով օրգանն իր գործառույթը կորցրել է:
Բացի դրանից՝ ապենդիքսն իմունային համակարգի մաս է կազմում: Այն վայր է, որտեղ արտադրվում և պահվում են աղիների աշխատանքի համար անհրաժեշտ բակտերիաներ: Ապենդիքսը պարունակում է մի շարք օգտակար միկրոօրգանիզմներ, այդ իսկ պատճառով այն աղիներին թույլ է տալիս բորբոքումներից և ուժեղ դեղամիջոցներից հետո արագ վերականգնել միկրոֆլորան: Լիմֆոցիտների կուտակումը ապենդիքսում վկայում է այն մասին, որ այս օրգանը օրգանիզմի պաշտպանական գործառույթ է իրականացնում:
Ամերիկացի և գերմանացի այն երեխաները, որոնց ծննդյան ժամանակ հեռացրել են ապենդիքսները, շատ ավելի վատ են ընդունել սնունդը, չեն կարողացել լիարժեք ընդունել օգտակար նյութեր, այդ իսկ պատճառով ապենդիքսը հարկավոր է հեռացնել միայն ծայրահեղ անհրաժեշտության դեպքում:
