Նիկոլ Փաշինյանին ու իշխանազավթման խմբակի մասնակիցների հույսի հերթական կանթեղը մարեց:
Մարդիկ, ովքեր, միջազգային կազմակերպությունների հարցումների և հետազոտություններին հղում անելով (իհարկե, հղումները համեմելով մանիպուլյատիվ արվեստի կիրառմամբ), մշտապես փորձում էին տպավորություն ստեղծել, որ այդ հարցումները հաստատում են իրենց պնդումները, այսօր լուռ են: Պասիվ են հարցումների հղումներ տեղադրողները, ովքեր հիմա պատգամավորներ են, չեն ներկայացնում այդ հարցումների արդյունքները նաև պսևդո ՀԿ-ները, որոնք հիմա զբաղված են սոցիալական ցանցերում Նիկոլ Փաշինյանի համար սրտիկներ հավաքելով:
Չնայած որ ամեն ինչ արվում է հարցումների արդյունքներով Նիկոլին առավելապես հարմար պատկեր ապահովելու համար, միևնույն է, չի ստացվում։
Gallup International-ի հետազոտության թեման COVID-19-ի հայաստանյան ընկալումներն են:
Հետազոտության հարցման առարկան ներառել է հետևյալ հարցերը, որոնք լրացուցիչ անգամ լույս են սփռում կորոնավիրուս-ՀՀ քաղաքացի և կորոնավիրուս-Նիկոլ/ՀՀ կառավարություն հարաբերություններին:
1. Վիրուսի կանխարգելմանն օգնելու համար ՀՀ քաղաքացիների ավելի քան 88 տոկոսը պատրաստ է եղել զոհաբերել որոշ իրավունքներ: Հստակ է որ, ՀՀ քաղաքացին պատրաստ է եղել հետևելու համավարակի կանոններին: Այլ հարց է, որ այդ կանոնները ՀՀ կառավարությունը հայտարարել է կորոնավիրուսի բռնկումից մեկ ամիս ուշացումով: Այս հանգամանքը հօդս է ցնդեցնում Նիկոլի ջանքերը` քաղաքացիների տարիների վաղեմության տեսանյութեր հրապարակելով ստեղծել տպավորություն, որ հասարակությունն է անպատշաճ վարքագիծ ցուցաբերում: Դրա վառ ապացույցն են եղել մասսայական բողոքի ակցիաների կամ միջոցառումների բացակայությունը՝ չնայած նրան, որ կառավարության գործողությունների արդյունքում Նիկոլ Փաշինյանի հաշվարկներով փակված է ավելի քան 70.000 աշխատատեղ: Սա վկայում է այն մասին, որ քաղաքացիները ոչ միայն պատրաստ են եղել, այլև զոհաբերել են իրենց իրավունքների և օրինական շահերի զգալի հատվածը:
2. COVID-19-ի բռնկման հետևանքով տնային տնտեսության եկամուտները նվազելու պնդման հետ համաձայնվել է քաղաքացիների ավելի քան 68 տոսկոսը: Սա նշանակում է՝ Նիկոլի պնդումները, որ այս համավարակը նոր հնարավորություններ է բացելու մեր տնտեսության համար, լիովին անհիմն և անիրագործելի են: Քաղաքացիներն իրենց եկամուտների օրինակով զգացել են, որ սա, այնուամենայնիվ, մարտահրավեր է, ոչ թե հնարավորություն:
Սա խոսում է մեկ այլ ոչ պակաս կարևոր փաստի մասին: Կառավարության սոցիալական և տնտեսական աջակցության ծրագրերն ի զորու չեն եղել վերացնելու կամ մեղմելու քաղաքացիների ֆինանսական դժվարությունները: Ծրագրերում հիմնական թերությունները եղել են ոչ թիրախային տրամադրվող օգնությունները, խրթին ընթացակարգերի սահմանումը և դրանց սիմվոլիկ բնույթը: Խոսքը ոչ միայն տրամադրվող ֆինանսական ուղղակի օգնության չափի, այլ նաև միջնորդավորված ծրագրերին է վերաբերում: Արտոնյալ պայմաններով վարկերի հնարավորությունը տնային տնտեսությունների եկամուտների վրա հնարավոր բացասական հետևանքները մեղմելուն ուղղված միջոցառում դիտարկելը դժվար է: Բացի այդ, միջազգային փորձը վկայում է, որ թիրախային օժանդակություններն ու ֆինանսական պարտավորությունների ժամանակավոր կասեցումն են եղել այն արդյունավետ միջոցները, որոնք քաղաքացիներին հնարավորություն են տվել պատշաճ հաղթահարելու համավարակի հետևանքով ստեղծված իրավիճակը:
Այս հանագամանքի ապացույց են ծառայում նաև մեկ այլ հարցադրման արդյունքները, որի բովանդակությունը տնտեսական, սոցիալական ծրագրերից օգտված լինելուն է վերաբերել: Քաղաքացիների 61 տոկոսից ավելին չի օգտվել դրանցից: Ընդ որում, հարցադրումն ընդգրկել է ոչ միայն քաղաքացու օգտված լինելու հանգամանքը, այլ նրա ընտանիքի անդամներից որևիցե մեկի օգտված լինելու հանգամանքը:
Ամփոփելով` հետազոտության արդյունքները հերթական անգամ գալիս են ապացուցելու, որ Նիկոլն ու պարգևատրվողները չեն խոսելու այլևս թվերից ու հարցումներից, քանզի դրանք ուղղակի ապացույցն են աղետի իրական պատճառների, դրա մեղավորների բացահայտման և չարված աշխատանքի:
Հ.Գ. Առանց հարցումների էլ պարզ է, որ Նիկոլի մոտ մենակ հիմնադրամներով փող հավաքելն է լավ ստացվում։
