Մի կողմ թողնելով քաղաքական կոմպոնենտը՝ անդրադառնամ Մարուքյանի մի քանի պնդումներին։

Ինչպես գիտենք, Մարուքյանը նշել էր, որ ուշ ՍԴ դիմելու պատճառը Քոչարյանի գործին չմիջամտելն է։ Նշվել է նաև, որ նշված նիստից հետո պատրաստվում են դիմել ՍԴ։

Որոշ ժամանակ անց Քոչարյանի փաստաբանները ետ են վերցնում իրենց դիմումը ՍԴ-ից։ Արդյունքում,ՍԴ-ն պետք է քննի միայն դատարանի դիմումի հիման վրա համապատասխան նորմի սահմանադրականության վերաբերյալ գործը։

ՍԴ օրենքի համաձայն՝ դիմումատուն իրավունք ունի ետ վերցնելու իր դիմումը ՍԴ-ից մինչ դատաքննությունը...

Փաստորեն, պետությունը՝ ի դեմս դատարանի, ավելին՝ ի դեմս հեղինակավոր, վստահելի, իշխանության սիրելի դատավոր Աննա Դանիբեկյանի, ունի համապատասխան գործիքակազմ Մարուքյանի գնահատմամբ որոշակի «ռիսկերի» առկայության դեպքում դիմել Սահմանադրական դատարան՝ դիմումը ետ վերցնելու համար և զրկել ՍԴ-ին նշված գործը քննելու իրավունքից։

Այդ դեպքում հարց է առաջանում․ ո՞ւմ համար է մտահոգված Մարուքյանը, ո՞ւմ է պաշտպանում՝ պետությանը պետությունի՞ց, Փաշինյանին Դանիբեկյանի՞ց, թե՞ Փաշինյանին Փաշինյանից։ Արհեստական է հնչում։

Չանդրադառնալով ավելի ուշ ՍԴ դիմելու իմաստազրկմանը, որի մասին բազմիցս է խոսվել, անդրադառնամ այսօր արված մեկ այլ տարբերվող պատճառաբանության, այն է՝ կդիմեն ՍԴ, եթե գործը կասեցվի։

Կասեցումն այս դեպքում հետևանքների առումով չի տարբերվում դատաքննության օրը երկար ժամկետով հետաձգելուց։ Օրինակ՝ գործը կարող է կասեցվել հիմա, վերսկսվել երեք ամսից, կամ էլ կարող է դատաքննությունը հետաձգվել երեք ամսով։

Այդ դեպքում, ինչո՞ւ է պարոն Մարուքյանը մեջբերում կասեցման պատճառաբանությունը, այլ ոչ հետաձգման, կամ ինչո՞ւ, օրինակ, չեն առաջարկում ԱԺ ներկայացուցչին՝ որպես կողմ, ներկայացնել հետաձգման միջնորդություն։ Հնարավո՞ր է, որ պատճառն այն է, որ, ի տարբերություն հետաձգման օրենսդրական հիմքերի առկայության, կասեցման հիմք օրենքով ամրագրված չէ այս դեպքի համար։ Կարճ ասած՝ չկա պայմանի կատարման հնարավորություն, չկա խոստումը պահելու անհրաժեշտություն, այն է՝ դիմել ՍԴ։

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել