Կարծեմ 2000, թե 2001 թ․, երբ Նիկոլ Փաշինյանի խմբագրած «Հայկական ժամանակ» թերթն իր առաջնորդողում հրապարակել էր վերջին տարիներին մահացած պետական, քաղաքական գործիչների լուսանկարները, մոտավորապես, հետևյալ գրառմամբ․ «Նրանց սպանել է վարչախումբը»։
Ցուցակում, բացի կասկածելի հանգամանքներում սպանված գործիչներ Հենրիկ Խաչատրյանից, Արծրուն Մարգարյանից և այլ գործիչներից, առկա էին նաև սրտի կաթվածից մահացած ՀԿԿ քարտուղար Սերգեյ Բադալյանի և «Ժողովրդավարական հայրենիք» կուսակցության նախագահ Էդուարդ Եգորյանի լուսանկարներն ու անունները։ Վերջերս արդեն ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանն անկեղծացավ, որ իր համար լրագրությունը եղել է հիմնականում քաղաքականություն։ Սրանով, իհարկե, «արդարացվում» են վերոնշյալ նախկին «դատապարտումները» գործող իշխանությանը։
Հարց․ եթե Նիկոլ Փաշինյանը, ենթադրաբար, այսօր չլիներ ՀՀ վարչապետ, այլ շարունակել մնալ որպես քաղաքական գործիչ՝ քողարկված թերթի խմբագրի դիմակով, ինչպիսի՞ առաջնորդողով այսօր հանդես կգար, իր նպատակին, այն է՝ իշխանության հասնելու համար․
«Հայկական ժամանակ» թերթն առաջնորդողում որպես վարչախմբի կողմից սպանվածներ ոչ միայն կհրապարակեր Մհեր Եղիազարյանի, Հայկ Հարությունյանի, Գեորգի Կուտոյանի լուսանկարներն ու անունները, այլև կորունավիրուսից մահացած տասնյակ, շուտով հարյուրավոր մահացածների լուսանկարներն ու անուն-ազգանունները։
Եվ այս դեպքում, թերևս, նա ճշմարտությանն ավելի մոտ կլիներ, քան շուրջ քսան տարի առաջ։
