Հայերի ու Հայաստանի, պատմական արդարության հետ իրականում այս բանաձևը կապ չունի

Ճիշտ այսպիսի մի բանաձև Ներկայացուցիչների պալատն անց էր կացրել 1984 և 1996 թթ․-ին։ Սակայն փաստաթուղթը համարվում է դեկլարատիվ, NON–BINDING, այսինքն՝ իրավական ոչ մի հետևանք ոչ մեկի հանդեպ չի բխում, քանի որ փաստաթուղթը չի փոխանցվում Սենատ և, ուրեմն, չի հասնում ԿԱՌԱՎԱՐՈՒԹՅԱՆ սեղանին, և ուրեմն՝ ոչ մի նախագահ պարտավորված չէ, ինչպես և նախկինում, 1915-1923 թթ․-ի իրադարձությունները նշելիս օգտագործել ՑԵՂԱՍՊԱՆՈՒԹՅՈՒՆ բառը։

Есть разные виды актов, которые принимает парламент США. Самый простой документ - это резолюция. Она не несёт силы закона, принимается только одной из двух палат парламента и отражает лишь позицию законодательного органа, которая может идти вразрез с позицией администрации США. Следующий шаг - совместная резолюция обоих палат, а окончательный шаг - принятие билля (закона), который после положительного голосования палатами парламента подписывается президентом США. Простая резолюция не подписывается президентом, но и не подлежит одобрению второй палатой. То есть резолюция это как официальное заявление парламента, но это не закон и юридических последствий не имеет.

Այսպիսով՝ հայերի ու Հայաստանի, պատմական արդարության հետ իրականում այս բանաձևը կապ չունի։ Սա աշխարհաքաղաքական նպատակահարմարության հատման կետ էր Ռուսաստան-Թուրքիա-Սիրիա-ԱՄՆ-քրդական գործոն քարտեզում։