Նախընտրական իրավիճակում, երբ սկսվում են "բարեգործություններ" արվել, մարդկանց "հոգսերը" հոգալ: Տեսնում եմ Քազաքացու չքավորթյունը, գիտնականի, որը պետք է լինի հասարակության ամենաըմբոստ մասը, չարչիությունը, դերասանի մուրացկան կեցվածքը իշխանության կամ ինչ որ մի օլիգարխի նկատմամբ, հիշում եմ

Շիրվանզադեի խոսքերը.

"...Կեղծ է այն բարերարները, ովքեր իրենց դիզած միլիոններից գրոշներ են շպրտում հասարակության բերանը, իսկ նույն կեղտի միջից դուրս եկաց հասարակական գործիչները սողունի նման խոնարհվում են այդ հաստավզերի առջև”:

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել