Եթե եվրոպացի գործընկերները որոշեն միջազգային իրավունքի նորմերի վերաբերյալ հայեցակարգային ու պրակտիկ մոտեցումները փոխել ու նոր օրակարգ սահմանել, ապա աստիճանաբար կփոխվի նաև միջազգային հարաբերությունների ողջ համակարգը, ինստիտուտների և, առհասարակ, իրավունքի ընկալումը: Սա մեծագույն ռիսկեր է պարունակում հատկապես ԼՂ հարցի մասով մեզ համար:
Արդյունքում մի կողմից կարող ենք հայտնվել «տարածքային ամբողջականության» սկզբունքի դոմինանտության տիրույթում, մյուս կողմից՝ խնդրի լուծման ֆորմատի, ապա նաև այնտեղ տարբեր երկրների ներկայացվածության փոփոխման իրավիճակում:
Վատագույն սցենարն այս պարագայում այն է, որ նման խառը իրավիճակում կողմերին կարող են այնպիսի առաջարկ անել, որից նրանք ի վիճակի չլինեն հրաժարվել: Եվ դա պարտադիր չէ, որ արվի Մինսկի ֆորմատի անդամ բոլոր համանախագահների կողմից:
