Էս կոնտեքստում վախտին ահագին սերտ համագործակցություն կար Հունաստանի հետ, հիմա չգիտեմ: Էլ ռազմական բժիշկներ, էլ հետախույզներ էին պատրաստվում Հունաստանի ռազմական հաստատություններում: Հիմա կամաց կամաց, բայց ոնց որ թե հաստատուն քայլերով զարգանում են կապերը Իրանի հետ: Նախգահի մակարդակով Ռոհանիի երդմնակալության մասնակցելը լավ նշան էր: Բայց էս պահին ունեցած արդյունքը գոնե Իրանին չի բավարարում:
Հաջորդ քայլը կարա լինի լուրջ համագործակցություն Հնդկաստանի հետ (Պակիստանը ազերների երկրորդ կամ երրորդ դաշնակիցն ա): Հիմա որ հարցնեք մենք ի՞նչ կարանք տանք Հնդկաստանին ու ինչ կարանք ուզենք, դե ուզելու շատ բան ունենք Մադրասի ու Կալկաթայի հայկական ժառանգությունից սկսած, բայց դե հլը չենք ուզում, հլը ռազմական ոլորտում փոխըմբռնման հուշագրով (ներսիս Նաիրիտը պաժառ ա ընկնում էս արտահայտությունից) կարելի ա յոլա գնալ ու տենց քայլ քայլ հասնել ասենք միջազգային ատյաններում հնդիկների թուշը պաչելն ընդդեմ պակերի:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել