Հայրիկեանականնե՛ր,
գլուխներդ բարձր։ Շնորհակալութիւն չէմ յայտնում, որովյետեւ ճշմարտութեան հետ էինք յանուն մեզ՝ մեր ժողովրդի եւ մեր Հայրենիքի։ Մենք դիմակայեցինք ուղղակի ահաբեկչութեանը եւ դրան յաջորդած զանգվածային զրպարտարշավին։ Մեր անուղեղները չհասկացան եւ էդպես էլ չեն հասկանայ, թէ ինչ արեցի Հայաստանի, այդ թվում նաեւ իրենց համար։ Մենք հո գիտենք, որ մեր քարոզարշավն ընդհատվեց հունվարի 31-ին եւ մինչեւ փետրվարի 18-ը միայն մասնակցութեան երեւութականութիւնն էինք պահպանում, որպեսզի այս մահափորձն անտեսվեր այսօր եւ յետագայում Հայաստանի քաղաքական՝ պետութենական կեանքում ահաբեկչութւունն օտար ու խորթ զգար իրեն։
Յետաքրքիր է, նրանք, ովքեր բարբաջում էին, թէ Հայրիկեանը իշխանութիւնների մարդն է, հիմա ինչ են վայրահաչելու։
Ես տխուր չեմ, դուք էլ մի տխրեք, իսկ մեր դեմ դավեր նիւթողները դեռ չգիտեն, թե ինչ է իրենց սպասվում։
