Մեկ մտածեցի` պատգթեկ-ի իդեալական այս կերպարի մասին ֆբ-ում գրել, մեկ էլ` չէ, այստեղ ավելի հիմնական է, թող լինի այստեղ:
Մի լկտիության սահման կա, որ չի կարելի անցնել. որտև մյուսները խոտակեր են մինչև էլի որոշակի աստիճան:
Այդքան սուտ, նույնիսկ` այդքան... դե, ԱԺ- է, պետք կգա:
Բայց այդքան քաք կերած լինել ու մի բան էլ հոխորտալ, թե` իսկ ինչ կարող եք ասել, կամ` ես, ժողովրդի անունից...կամ` ... չէ, ես երևի պատահաբար կարդամ, քան թե լարվեմ, որ երևակայեմ, թե էլ ինչ:
Ու բանը ասենք հազար մարդու ասած-գրածը չի, այլ համոզվածությունը, որ այդ մարդիկ պարկեշտ են ու ի ցույց չեն դնի դրանք: Մի հատ էլ ասեմ` լկտի եմ ասեեեել...
Հ.Գ.- ես մտածում էի, թե` ասենք մի բան արել ես` ղալաթ ես արել կամ քաք ես կերել, պիտի սուս մնաս, ոչ թե ոռ ճղես:
Էն էլ`չէ:
Ուրեմն` կամ դու ոչ մեկին պետք չես, յա էլ պրբերաբար կարում են:
Ու` հա` լրիվ նոր կատեգորիա է ուրիշներին խաբելու. ասում է ու ինքն է հավատում:
Վարչապետի մատերիալից է:
.......
Պաս էլ, է ախր... Բայց սենց չեմ կարող ներողություն խնդրել...
Հա, ի դեպ. Նույնիսկ նմանների մեղքի տակ կարելի է ընկնել. սնելով նրանց միջի ախտը:
