Ես շատ կուզեի, որ պատերազմն իրոք «ավարտված» լիներ, և առա՛նց չակերտների։ Կուզեի, կարողանայինք հետ տալ էս 10-ն օրն ու տարիները և ունենալ խաղաղ, զարգացող պետություն՝ անկախ իր անիծյալ հարևաններից։ Բայց ՑԱՎՈՔ ունենք այն ինչ ունենք՝ Կիսակառույց համակարգերից մինչև շարունակական պատերազմական գործողություններ. լինի շփման գծում, աշխարհին իրական պատմությունը ներկայացնելու, «դաշնակիցների» վերագնահատման ու վերանայման թե ԼՐԱՏՎԱԿԱՆ ԴԱՇՏՈՒՄ իրար հաղթելու գործում։
Քոչվորները հիմա էլ Կիևում են փորձում իրենց անտեսակ գոյությամբ «սադրել» մեր նկատմամբ այս օրերին քաղաքականորեն և ՄԱՐԴԿԱՅՆՈՐԵՆ շատ կարեկից ու սրտացավ գտնված ուկրաինացիներին։ Էլի խմբակային հարձակումներով, լակոտական ձևով են փորձում «ինքնաարտահայտվել»։
Կարևորը Կիևի ոստիկաններից ու քաղաքացիներից ստացան արժանի հակահարված՝ օրենքի սահմաններում։
Հ.Գ, ադեկվատ հարևանն ին՞չ էր, դա էլ չունեցանք։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել