Հայաստան հասկացողությունները այսօր ոչ միայն ներկա Հայաստանի Հանրապետության սահմաններից ներս հայ ժողովուրդն է այլ, նաև ամբողջ աշխարհասփյուռ հայությունը որ ապրում է միլիոններով Թուրքիայում, Պարսկաստանում, Ռուսաստանում, Ամերիկայում, Միջին Արվելքում, Եվրոպայում էվ ամենուր... Ամեն մի հայ համայնքի ապահովությունը, ազգային, մշակույթային ու էկոնոմիկ մեր ԸՆԴՀԱՆՈՒՐ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ՇԱՀԵՐՆ Է.....Հայաստանը մի կղզի չէ, ու ոչ էլ ՈՐԲ ՈՒ ԱՆՏԵՐ... Հայ ազգը կապակցված է գնետիկորեն, բաերկամաբար էվ ազգային շատ ու շատ համընդհանուր շահերով... Ուստի երբ Հայաստանի Հանրապետության արտաքին քաղաքականությունն է առարկա քննարկման պետք է հաշվի առնել այս բոլոր գործոնները ու առաջնորդվել ըստ այդ իրողության: Միակ երկիրը որտեղ քիչ թվով հայեր են մնացել, երևի Ադրբեջանն է, որտեղ երևի խառը ամուսնությունները թույլ չեն տվել հայերին դուրս գալու երկրից... Որևէ միջազգային պատերազմային վիճակ այսօր հայ ազգի շահերին չի... ընդհակառակը, հայերի համար կարևոր է որ մուսուլման ազգերը զարգանան ու կրթություն ստանան, որով անգրագետներին պատերազմի դաշտ մղելը ավելի հեշտ է քան գրագետներին...իսկ մեր տարաշրջանում անգրագետ մասսա շատ ու շատ է , համեմատաբար ու այդ իսկ պատճառով մտահոգությունը նրանում է որ Ադրբեջանը ու Թուրքիան իր անգրագետ մասսաները կարող է օգտագործել պահպանելու իրենց նաֆտի ու այո հարստություններ...Այդ պատճառով էլ այս երկրներին ձեռք չի տալիս անօթևաններին տուներով ու կրթությամբ ապահովելը... և դա նրանից չի որ նրանք դրամ չունեն, այլ նրանցի որ անօթևանը ավելի շահագռգռված է ուրիշի հողը ու տանը տիրանալ....
Հայաստանը ներկա պայմաններում չի կարող թշնամական կողմնակցություն վերցնի որևէ երկրի կողմից որտեղ շատ թվով հայեր են բնակվում, շատ պարզ պատճառներով... լավագույնս Հայստանը կարող է ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ կողմնակից լինել որպեսզի ապահովի հայ ազգի ապահովությունը:
