Այ մարդ, բան չեմ հասկանում էս մեր ներքին քաղաքական տուսովկեքից, նամանավանդ` նախընտրական։ Էս արդեն քանի շաբաթա խոսում են, որ Ժառանգությունը տո լի դաշինքա ուզում կազմի, տո լի կլանելա ուզում Ազատ Դեմոկրատներ կուսակցությանը (ով տեղյակ չի, Կոնգրեսից անջատված նախկին ԼՏՊականների կուսակցություննա)։ Ծիծաղալուն էնա, որ Ժառանգությունն ասումա պարբերաբար, որ չէ, դեռ չենք համաձայնվել, կան տարաձայնություններ, իսկ Ազատ Դեմոկրատներն՝ ընդհակառակը, սիստեմատիկ հայտարարում են որ լյոխ լյավա։ Չեմ հիշում թե որտեղ, բայց կարդացել եմ, որ Ժառանգությանը ԱԴ-երի հետ համագործակցելու պահով ուժեղ պռեսսա անում նաև Ամերիկայի դեսպանատունը…
Էսօր էլ պարզ դարձավ, որ հանդես են գալու միասնական ցուցակով, իսկ Քոբոբելյանն էլ պատրաստա ընդունել, որ 1-ին տեղում այդ ցուցակի լինի Րաֆֆին, բայց էն պայմանով, որ 2-3-րդ տեղերում լինեն ԱԴ-ականներ, իսկ дальше по списку, արդեն մեկումեջ։
Հիմա հարցա առաջանում մոտս, ժառանգությանը ժողովուրդը գիտի ու շատերը համակրանքով են վերաբերվում, на кой фиг են սկսել զիլիվիլիներ անել նախկին ԼՏՊականների հետ, ովքեր սկի Կոնգրեսում յոլլա գնալ չկարողացաը (հավանաբար հենց նույն ցուցակային հարցերով)։ Մեկա բոլորն էլ գիտեն, որ պառլամենտում լուրջ օպպոզիցիա չի լիելու ամեն դեպքում ու դրանից ելնելով 2 մանդատ էս կողմ, 2 մանդատ էն կողմ, մեկա եղաանակ չի փոխում + խառնվում ես ինչ որ անհասկանալի մասսայի հետ, որոնց կեսը էդքան էլ հայտնի դեմքեր չեն մեր քաղաքական ասպարեզում, մյուս կեսն էլ համենայն դեպս ավելի հայտնի չեն, քան ժառաանգության կորիզը…
Մի խոսքով, լավ հոտ չեմ առնում էս ամեն ինչից. նախկին ԼՏՊականներ, էժանագին առևտուր ցուցակի տեղերի համար, Ամերիկայի մասին խոսակցություններ… աչքիս հիասթափվեմ Ժառանգությունից…
