Դե, որձի մասին գրել էի այսօր։ 
Սա էլ հայ տղամարդ չի, ում մասին ուզում եմ գրել, բայց` ..ըըը... ոնց ասեմ՞՞ Պլոճիկ ունի։ 

Սարկոզիի մասին եմ ասում։ 
Էս մարդը հետաքրքիր է ոչ թե որպես հայ սիրող կամ չսիրող, այլ որ` սիրում է իրեն ու երևի Ֆրանսիան էլ։ 
Ունի իր խաղը։

Ու դրան Ֆրանսիային էլ է խաղացնում։  
Ռիսկ կա խաղի մեջ։
Դեմք ունի։  

Մինչև Եվրոպան ներգաղթի հարցրերն է ծամում, սա դեմ է գնում եվրապական «հանրությանը». Թե` կամ վերանայեք ներգաղթի մասին ձեր հայացքներն ու օրենքները, կամ ես ու Ֆրանսիաս դուրս ենք գալիս Շենգենյան համաձայնագրից։
Քայլ է անում։ 
Միայնակ։ 

Ով Եվրոպային դեմ է, սովոր ենք նրան ԱՄՆ-ական համարել։ 
Բայց սա` չէ։ 
Մի խոսքով։ 
Գովում եմ։

Մի անգամ էլ եմ ֆրանսիացի տղմարդկանց գովել. Երբ նկատեցի, որ ֆրանսուհիները այնքան էլ չեն դիմում պլաստիկ վիրահատությունների։ Լիքը սիրուն դերասանուհիներ հանգիստ ծերանում են, առանց վախենալու...
Գեղեցիկի համար դժվար է փոխվելը։
Կամ էլ` ինքնաբավ պիտի լինի։
Իսկ ինչ կանացի ինքնաբավություն` առանց տղամարդու ՞՞՞

Էս էլ սենց։

 

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել