ՀԱԿ-ը ասում է՝ հիմա, հիմա... ԲՀԿ-ն՝ շտաբեր ստեղծենք, և՞ ... Մենք էլ դարձանք՝ «մարգինալ»... Իրողությունները, սովորաբար, երկու կողմ ունեն ու շատ կարևոր է թե, ո՞ր կողմից ես նայում: Մենք կողմ չենք՝ «դիտորդ» ենք... Միակ խնդիրը ինքս իմ համար որոշել էի՝ «չհարամել»... Անկախ պիտակներից ու ասվածից, իրոք՝ ՉԵՄ ՉԱՐԱԽԱՆԴՈՒՄ, հարցնում եմ՝ ինչու՞ չեք առաջ գնում, ինչու՞ չեք «ստրատեգիա» կիրառում, այն «ստրատեգիան», որ որոշեցիք պահել ՁԵԶ՝ անգամ, քվեարկեցիք՝ հանրահավաքում... Այն, որ քաղաքական երկյակում՝ ՀԱԿ և ԲՀԿ (ՀԱԿ էլ կցորդի դերակատարում ունեցող ու սոսկ պատվեր կատարող), իրավիճակի քաղաքական «կողմն ու տեսլական ներկայացնողն» է՝ կասկածից վեր է, բայց մի անմեղ հարց ունեմ՝ Լևոն Տեր Պետրոսյանը, որ գնում էր Ծառուկյանի մոտ, չէ՞ր հարցնում՝ ե՞րբ ես ազգային անվտանգության խորհորդից դուրս գալու կամ մինչև ե՞րբ ու ու՞ր ենք ենք հասնելու... Փաստորեն՝ չի հարցրել: Այն ժամանակ, երբ հեռանում էր, ասեց՝ կխնդրեք, կգամ...: Չխնդրեցինք՝ եկավ... Ե՞Վ... Պայքար, պայքար մինչև ու՞ր... «Որքան՝ վատ, այնքան՝ լավ» սկզբունքո՞վ... Մեկը չկա հարցնի՝ ախր էդ «վատը» բոլորի՝ և ոչ ձեզ համար է... Նա մի անգամ է ներողություն խնդրել, փորձեմ բառացի մեջբերել՝ «քանի գնում ավելի ու ավելի եմ համոզվում, որ ապաշխարհանքի ու ներողություն խնդրելու կարիք ունեմ, ուստի՝ ներողություն եմ խնդրում Սերժ Սարգսյանին ու Ռոբերտ Քոչարյանին Հայաստան բերելու համար...»: Չեմ ներել, ոչ՝ ՔԵԶ, ոչ՝ իրենց... բայց դու՝ բոլորիս պարտք ես... Արած ու չարածի համար և ալան թալանի ու թալանչիների համար, որոնց համար դեռ ներողություն չես խնդրել: Ազգայանացումից ու երեքիդ ունեզրկումից հետո գալու եմ տեսակցության՝ խոստանում եմ... Հ.Գ. Հերթական ընտրությունն է լինելու հերթականը՝ իրենց թեթև ձեռքով «արտահերթ չի լինելու»: Հասամ, վիժեցնողներին ճանաչեցիք...
