Newmag.am-ը գրում է․
50 տարիների ուրախությունը
Ճիշտ եմ ապրել այսքան տարի: Գոհ եմ ապրածս ամեն մի օրից: Ուզում եմ շարունակել այնպես, ինչպես ապրել եմ: Ինձ համար բոլոր օրերս հետաքրքիր են եղել: 50 տարիների ամեն մի րոպեն, ամենի մի վայրկյանը հիշելիս միայն դրական էմոցիաներ եմ ապրում: Եղել են դժվարություններ, բարդություններ, բայց դա բնական է. տրված են, որ մարդը հաղթահարի:
50 տարիների պայքարը
Ըմբշամարտ բառացիորեն նշանակում է պայքար: Մարդը ծնված օրից պայքարում է մինչև կյանքի վերջին օրը: Ես ընտրել եմ պայքարը՝ բառի ուղիղ և փոխաբերական իմաստով: Առանց պայքարի անհետաքրքիր կլիներ կյանքս: Չեմ պատկերացնում, որ մի օր ինչ-որ մի դժվարություն հաղթահարելու բան չունենամ:
50 տարիների ձեռքբերումը
Գենետիկորեն նպատակասլաց ու աշխատասեր եմ: Մեծամտություն չէ: Ծնողներիս եմ պարտական: Լավ են դաստիարակել: Սպորտում կան աստիճաններ, որ պետք է բարձրանալ: Կարողացել եմ հասնել ամենավերին աստիճանին՝ օլիմպիական չեմպիոնության: Դա իմ աշխատասիրության, ձգտման արդյունքն էր: Կյանքը մինչև Օլիմպոս ու կյանքը Օլիմպոսից հետո ինձ համար չի փոխվել: Պատասխանատվութունն է մեծացել, աշխատանքն է շատացել:
50 տարիների ընկերները
Մարդը հարուստ է իր ընկերներով: Այդ առումով հարուստ մարդ եմ: Լավ ընկերներ ունեմ, լավ բարեկամներ ու հարազատներ: 50 տարիների ընթացքում ճիշտ մարդկանցով եմ շրջապատված, դրանով եմ ամենաշատը հպարտանում:
սպորտից անդին
Սպորտ և ընտանիք. մեկը մյուսին լրացնում է: Բայց եկել է մի պահ, որ ակտիվ սպորտը ավարտվել է, իսկ ընտանիքը՝ շարունակվել: Ամեն ծնող չէ, որ կարող է հպարտանալ իր երեխաներով: Տղաներս իմ ամենամեծ հպարտութունն են, ավելի, քան օլիմպիական ոսկին: Լավ ընտանիք ունեմ:
շարունակելի
Ինչո՞վ պետք է զբաղվեի, որ շարունակեի օգտակար լինել: Մարզչական գործն իմ կյանքի ևս մեկ ճիշտ ընտրությունն էր: 15-16 տարի է՝ Հայաստանի հունահռոմեական ըմբշամարտի հավաքականի գլխավոր մարզիչն եմ: Օգտակար եմ եղել երկրիս: Պատվով եմ կատարել գործս ու պատիվ եմ բերել ոչ միայն ինձ, նաև երկրիս, մեր հավաքականին, հայկական սպորտին: Պատրաստել եմ լավ երիտասարդներ, լավ մարդիկ, լավ սպորտսմեններ:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ