Եվրասիական շարժման ծիլերը դեռ տարիներ առաջ ինձ համար ակնհայտ էին, որն ուղղեկցվում էր դուգինիզմով: Անցել են տարիներ, իսկ խնդիրը ավելի խորը արմատներ է գցել իրականության մեջ: Շատ ցավալի է երբ ականատես ես մի հասարակության զանգվածի ովքեր թքած ունեն սեփական անկախության վրա:
Այն, որ ամիսներ առաջ Պուծին ակումբները ծաղրանքի էին ենթարկվում, որն ի դեպ ավելին մշակույթային շրջանակների ներքո էր գործում, այսօր այն գործում է քաղաքական այլ շրջանակների ներքո, որն հասակության կողմից համապատասխան հակազդեցության չի արժանանում: Այս ամենի հետ ներկայում բախվում ենք մի զանգվածի հետ, որոնք գործում են ոչ ճիշտ տեղում, ոչ ճիշտ ժամանակին:
Ինքս միտում չունեմ Պուծին ակումբներին պաշպանելու, բայց անտարբեր զանգվածներին հակազդելու շատ բան կունենամ շուտով:
Անկախությունը բոլորիս համար սրբություն է,,, այն չի կարելի ուրանալ.......
