Մոտ երկու տարի առաջ, Ստեփանակերտ, կենտրոնական զբոսայգի, երեկո: Մեր մտնելուն պես շատրվաններն ու էս ստեղծագործությունը միացավ: Օդում ու քաղաքում տաք աշուն էր, խաղաղություն երկրի վրա, մարդկանց հոգիներում ու աչքերի մեջ: Այգում հիմնականում երիտասարդներ էին, ու ինձ զարմացնում ու հիացնում էր նրանց հանգստությունը, ագրեսիայի կատարյալ բացակայությունը: Ու ամենակարևորը՝ նրանց դեմքներից երևում էր՝ ինչ է պետք իրենց էս կյանքից ու աշխարհից: 

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել