Երբեք՝ նույնիսկ մոտիկ ընկերներիս չեմ ասել ու չեմ պատրաստվում ասել՝ արի հանրահավաքի կամ աջակցի էսինչ քաղաքական ուժի, կամ եղիր այնտեղ, որտեղ ե՛ս եմ: Էսօր էլ չեմ ասելու նման բան: Ինձ համար կամավորության սկզբունքն առաջնային է, ու նույնիսկ, երբ ցանկություն կա, չեմ կարողանում էդ սահմանը հաղթահարել՝ մարդ պիտի ինքն ընտրի ինքն ուզի, ինքն անի կամ չանի: Ես չեմ սիրում քարոզչություն բառիս բուն իմաստով: Իմ քարոզչությունը կարող է լինել միայն հետեւյալը՝ կարող եմ ներկայացնել իմ տեսակետը, իսկ դուք կարող եք համաձայնել կամ չհամաձայնել՝ ամբողջովին կամ մասամբ: Հիմա իմ պատկերաացմամբ իրավիճակը հետեւյալն է: Վաղը՝ կախված այլեւայլ հանգամանքներից կարող է քաղաքական նոր փուլ բացվել: Վաղը կարող է դրվի իշխանության հարց: Ասում եմ՝ կարող է, չեմ ասում հաստատ: Բայց հնարավորությունները բավականին բարձր են, գուցե 50-50 ասեմ, գուցե ավել՝ դա ի վերջո հստակ հաշվարկի ենթակա չէ: Սա իրավիճակն է՝ մնացածը դուք որոշեք ըստ ձեր ճաշակի, ցանկության, կողմորոշման, նախասիրության եւ այլն:
